▫️حدیث 📜 عمر بن خطاب-رضی الله عنه- روزی بسوی مسجد رسول‌اللهﷺ رفت و معاذ بن جبل را یافت، بطوری که او در کنار قبر رسول‌اللهﷺ نشسته بود و گریه می‌نمود، ▪️[عمر] گفت: چه چیز تو را به گریه انداخته است؟ ▫️گفت: برای این گریه می‌کنم که چیزی را از رسول‌اللهﷺ شنیدم و می‌فرمود: «إِنَّ يَسِيرَ الرِّيَاءِ شِرْكٌ وَإِنَّ مَنْ عَادَى لِلهِ وَلِيًّا فَقَدْ بارز اللّهَ بِالْمُحَارَبَةِ إِنَّ الله يحب الأَبْرَارَ الأَتْقِيَاءَ الأَخْفِيَاءَ الَّذِينَ إِذَا غابوا لَمْ يُفْتَقَدُوا وَإِنْ حَضَرُوا لَمْ يدعوا وَلَمْ يُعْرَفُوا؛ قُلُوبُهُمْ مصابيح الْهُدَى يخرجون مِنْ كلِّ غبراء مظلمة» ▪️«کمترین ریا شرک است، و هرکس که با دوست الله دشمنی و عداوت نماید، در حقیقت با الله وارد جنگ شده است، الله نیکوکارانِ پرهیزکار و غیرخودنما را دوست می‌دارد، کسانی که وقتی غائب هستند، کسی سراغ شان را نمی‌گیرد و وقتی حاضر اند، دعوت نمی‌گردند، و کسی هم آن‌ها را نمی‌شناسد. و قلب‌های آن‌ها همانند چراغ‌های هدایت و رهنمایی است. و آن‌ها از هر بلایِ تاریکی خارج می‌شوند» 📚[سنن ابن ماجه]