โ๏ธ๐ซ๐ซ๐ซ๐ซ๐ซ๐ซ๐ซ๐ซ๐ซ๐ซ๐ซ๐ซ๐ฎ๐ ๐๐ฎ๐ป๐ฟ: ๐ฑ๐๐๐บ๐๐๐๐๐บ, ๐ณ๐๐บ๐๐พ๐ฝ๐๐๐บ
๐ ๐ ๐ฎ๐๐๐: ๐ณ๐บ๐๐๐๐ ๐บ๐๐๐บ๐ ๐๐๐๐บ๐ป๐ป๐บ๐
๐ ๐ฅ๐ผ๐น๐น๐ฎ๐ฟ๐ฑ๐ฎ: ๐ฏ๐บ๐๐ ๐ฒ๐๐๐๐๐๐๐ & ๐ฏ๐บ๐๐ ๐ฒ๐บ๐พ๐๐๐
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
Goโyo qiz koโzlari orqali โMen sizni taniyman, biz tanishmiz.โ deb aytmoqchi bo'lgandek edi.
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
โ Nega kulasiz, a? Ayting, nega kulasiz? Bugun oxirgi bor uchrashayotganimiz, ertadan boshlab bir-birimizga begona bo'lib ketishimizni bilmaysiz-da a?
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
Atrof sovuq va tuman bosgan bo'lsa-da favvora oldida diydorni his qilayotgan yigit va qizni hech nima bir-biridan ajrata olmas edi. Bu bo'sada yigit ham, qiz ham o'z sevgisi, aytilmagan so'zlari va uzoq sog'inchini tasvirlayotgandek edi.
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
โ Uyingga kuzatib qo'yaymi? โ sovuqqonlik bilan so'radi yigit.
โ Shart emas, โ xuddi yigit kabi ohangda javob qaytargan qiz, bir necha soniya o'tgach yana tilga kirdi, โ Endi menga sizdan hech nima kerak emas!
๐๐ฉ๐ง๐ข๐ฅ ๐ ๐๐ก๐๐ง๐ข๐ญ๐๐๐ ๐ ๐๐ง๐ฆ๐จ๐๐โญ
๐๐๐ก๐๐ ๐ ๐๐๐๐๐๐๐ก๐ ๐๐๐ก๐๐๐๐คฉ