إعراب آیت: {مَا أَغْنَىٰ عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ}
《 مَا》: نافية
《أغنَى》 : فعل ماضی مبني بر فتحِ مقدر، تعذر مانع ظهور آن شده است.
《عَنهُ》 : جار و مجرور
《مَالُهُ》: فاعلِ أغنی، مرفوع و علامت رفع آن ضمه است و مَالُهُ مضاف، هاء ضمير متصل در محل جر مضاف إليه.
《وَ》: واو حرف عطف
《مَا》: اسم موصول مبني بر سكون معطوفٌ على 《مالُه》
《كَسَبَ》: فعل ماض مبني بر فتح، و فاعل آن ضمير مستتری است که تقدير آن هو است.
https://t.center/MT_sarfonahv