انجمن علمی روان‌پزشکان ایران خواستار توقف اجرای قانون حجاب و عفاف شده است. در بیانیه این انجمن از تاثیرات منفی این قانون بر سلامت روان جامعه گفته شده و در آن به حکمرانانی که به خرد حکمرانی و همبستگی ملی باور دارند پیشنهاد شده تا در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و هویتی روبه‌روست، تمرکز بر قوانین محدودکننده را بردارند و به جای آن فرهنگ گفتگو، احترام به حقوق فردی و کرامت انسانی و استفاده از دیدگاه متخصصان را تقویت کنند. بخشی از بیانیه این انجمن در مورد تاثیرات احتمالی منفی قانون حجاب و عفاف بر سلامت روان جامعه را اینجا قرار می دهم: ۱- کاهش احساس امنیت و اعتماد به نهادهای عمومی: درصد قابل توجهی از مردم نسبت به عملکرد نهادهای عمومی احساس بی‌اعتمادی دارند. تصویب و اجرای قوانینی که با باورها و ارزش‌های بخش قابل توجهی از جامعه همخوانی ندارد، این بی‌اعتمادی را عمیق‌تر خواهد کرد و احتمال بروز نافرمانی مدنی را افزایش می‌دهد. ۲- افزایش میل به مهاجرت نخبگان: این قانون، به‌ویژه در میان زنان نخبه و جوانان تحصیل‌کرده، احساس تعلق نداشتن و ناامنی اجتماعی را تشدید کرده و موج جدیدی از مهاجرت نخبگان را به‌همراه خواهد داشت. ۳- آسیب به سلامت روان عمومی اجرای قوانین محدودکننده و تنبیهی، همانند قانون حجاب اجباری، به افزایش تنش‌های روانی، احساس ناکامی و ناامیدی در جامعه منجر خواهد شد. ۴- ناکارآمدی اجبار در تغییر رفتار مطالعات داخلی و بین‌المللی نشان می‌دهد که رویکردهای قهری نه تنها به تغییرات مثبت منجر نمی‌شوند، بلکه احتمال تنش، درگیری و چنددستگی در جامعه را افزایش می‌دهند. ۵- تشدید آسیب‌های اجتماعی اجرای قوانین تنبیهی و محدودکننده همانند قانون تشدید مجازات عدم مراعات حجاب اجباری می‌تواند به تشدید آسیب‌ها (طلاق، خشونت خانوادگی، و بزهکاری اجتماعی) منجر شود. متن کامل بیانیه انجمن علمی روان‌پزشکان ایران در مورد قانون حجاب و عفاف: لینک نامه قبلی انجمن در تاریخ ۲۸ شهریور ۱۴۰۱ در مورد ناکارآمدی و زیان‌باری گشت ارشاد و اجباری بودن حجاب را نیز اینجا ببینید. @Scientometric