◦•●◉✿ دانستنے هاے خانمانہ ✿◉●•◦

#قانون_الویت

#قسمت_نهم

🌷#اولویت بین اعتماد به رزق و #کار و فکر خودم
آقایی در حالیکه زندگی و شرایط و موقعیت خوبی داشتن ؛ تصمیم میگیرند خانه خود را بفروشند و به دعوت دوستانشان به شهر دیگه ای بروند و انجا کسب و کار شروع کنند .🏭🏗

خانمش به شدت مخالفت می کنه و میگه اونجا مناسب ما و فرزندانمان نیست.
آقا نمی پذیرند و در نهایت مصرانه تصمیم شان را عملی می کنند.
در نهایت خانم با ناراحتی می پذیرند.
در شهر جدید همان دوستان که دعوتشان کرده بودن تنهاشون میزارن😧 زندگیشان خیلی سخت میشه 😖 آقا #کسب و کارشو خودش راه میندازه اما ورشکسته میشه و تمام سرمایش را از دست میده 😐
و با کلی #بدهی به شهر خودش برمیگرده و مجبور میشه از صفر شروع کنه🙄
چرا این اتفاق برایشان افتاد.
آقا توکل به رزق نداشت که در شهر خودش هم خدا روزیش را میرساند اگر صفاتش قویتر شود رزقش بیشتر میشود.
خانم به خاطر #ولایت پذیری که نسبت به همسر ندارند ( چشم گفتن با رضایت ) و ناشکری و منفی بینی که دارند #رزقشون "کم" می شود.

ادامه دارد...


‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌زن همانند گل🥀 است
@khanoOomaneha
┄┅┅❀👰❀┅┅┄

🌻هر روز چند صفحه ای را با هم مرور میکنیم📖
#کتاب_صوتی
#نیمه_تاریک_وجود
#دبی_فورد
#فرناز_فرود
#راوی_شیدا
#فصل_ششم
#قسمت_نهم #تمرین

🌻9⃣هر روز چند صفحه ای را با هم مرور میکنیم📖
🔖از کلام تا اقدام
#کتاب_صوتی
#عظمت_خود_را_در_یابید
#وین_دایر
#محمدرضا_آل_یاسین
#راوی_شیدا
#موفقیت
#قسمت_نهم

.
@khanoOomaneha
┄┅┅❀👰❀┅┅┄

‍ #رمان 🌸
#تاپروانگی 🦋
#قسمت_نهم 📍


حق با خواهرش بود،حالا همه چیز در نظرش مشکوک بود! همین که ارشیا به هوش آمده و حواسش جمع شده بود خواست تا رادمنش را ببیند .حتی یکی دوبار هم که مشغول حرف زدن بودند از او به دلایل مختلف خواسته بود تا اتاق را ترک‌کند.
شم زنانه اش به کار افتاده بود و پشت سر هم‌ حدس و فرضیه می زد ،جوری که خودش هم می ترسید از این همه تصورات منفی .باید زودتر ماجرا را می فهمید تا آرامش‌ بگیرد.
حالا که ارشیا تحت تاثیر داروهای مسکن خوابیده بود و می دانست حداقل تا دو سه ساعت دیگر هم بیدار نمی شود بهترین موقعیت بود!
اما شجاعت نداشت حتی به گوشی کنار تخت نزدیک و شماره ی رادمنش ‌را بردارد .
ولی مجبور بود... بعد از کلی نهیب زدن و دو دل بودن بالاخره با بدبختی و دست هایی که لرزان شده بود کاری را که باید انجام داد،شماره را برداشت و وارد موبایل خودش کرد.
روی نیمکت سالن نشست و نفسش را بیرون فرستاد.هیچ وقت در در مسائل شوهرش دخالت نکرده بود و حالا هم حس خوبی نداشت.هرچه بیشتر فکر می کرد شک و تردید بیشتری هم روی تصمیمش‌ سایه می انداخت.
اما اوهام جدید و مزخرف باعث آزارش شده بود.عزمش را جزم کرد و با گفتن بسم الله شماره را گرفت.
مدام پیش خودش تکرار می کرد که چه بگوید.تماس برقرار شد و بعد از چندتا بوق خوردن صدای آشنایی گوشش را پر کرد .
_الو
آب دهانش را قورت داد و سعی کرد راحت صحبت کند:
_الو، سلام ...رنجبر هستم
_سلام خانم ،بله شناختم .احوال شما؟
_بد نیستم ممنون
_ اتفاقی افتاده؟
_نه‌ هیچی... اما...راستش می خواستم باهاتون صحبت کنم
_خواهش می کنم ،در خدمتم
_به نظرم اگه حضوری حرف بزنیم‌ خیلی بهتره‌، البته اگه وقت داشته باشید
_مطمئنید حال ارشیا خوبه؟
_بله خوابیده ‌... نمی خوام باخبر بشه بهتون زنگ زدم
_متوجه شدم تقریبا .هیچ اشکالی نداره من فردا صبح خدمت می رسم خوبه؟

_خیلی ممنونم جناب رادمنش
_با همین شماره تماس بگیرم؟
_بله ،متشکرم
_خواهش می کنم .امری نیست؟
_عرضی نیست ،خدانگهدار
_وقت شما بخیر .

با خیال راحت قطع کرد.نفسش را دوباره و اینبار پر سر و صدا بیرون داد و گفت :
_دیدی ریحان جان ،انقدر ها هم سخت نبود
و با طمانینه برگشت به اتاق ...

با رادمنش توی پارک کنار بیمارستان قرار داشت .زودتر از موعد رفت تا کمی از بوی تند الکل همیشگی پیچیده در راهروها دور باشد.
از شنیدن صدای خش خش برگ ها زیر‌ نیم بوتش حس‌ خوبی داشت .نم نم باران شروع شده بود .نفس عمیقی کشید و خواست روی نیمکت چوبیِ نیمه خیس بنشیند اما پشیمان شد.
چادرش را جمع تر کرد تا پایینش لکه نشود،کاش لباس بیشتری می پوشید، همیشه سرمایی بود.

_سلام
رادمنش بود ،مثل همیشه خوش پوش و آن تایم ،این دو صفتی بود که بارها از ارشیا شنیده بود.
_علیک سلام
_هوا خیلی مناسب نیست بهتره بریم توی ماشین من .

موافقت کرد و چند دقیقه بعد در حالی که قهوه نیمه شیرینش را مزه می کرد از پشت شیشه ماشین شاسی بلند او به تردد آدم ها نگاه می کرد.

_خب من سراپا گوشم خانم .راستش کنجکاو شدم بدونم چه موضوعی باعث شده که اینجا باشم.اونم بدون اطلاع جناب نامجو!

نفهمید که کلامش بوی طعنه داشت یا صرفا کنجکاوی بود .البته خیلی هم اهمیت نداشت ... همانطور که انگشتش را دور ماگ قهوه می کشید گفت :

_می تونم صادقانه سوالی بپرسم و توقع جواب صادقانه هم داشته باشم؟
_حتما !من همیشه حامی راستگویی ام.

_مطمئنم اتفاق مهمی افتاده که شما و ارشیا ازش باخبرید اما به هر دلیلی منو در جریان نمیذارید .ارشیا که سکوت کرده اما توقع دارم که حداقل شما بگید موضوع از چه قراره...

به وضوح جمع شدن ناگهانی عضلات صورتش رادمنش را دید اما

ادامه دارد..
#الهام_تیموری ✍

@khanoOomaneha @khanevade_shaad

🔆﷽🔆

❤ #عاشقانہ_دو_مدافع❤
#قسمت_نهم

هل شدم و  گوشے از دستم افتادو رفت زیر صندلے
داشت میرسید ب ماشیـݧ از طرفے هرچقد تلاش میکردم نمیتونستم گوشے و بردارم
در ماشیـݧ و باز کرد سرشو آورد تو و گفت مشکلے پیش اومده دنبال چیزے میگردید❓❓❓
لبخندے زدم و گفتم:ن چ مشکلے❓❓❓فقط گوشیم از دستم افتاد رفت زیر صندلے
خندید و گفت:بسیار خوب



چند تا شاخہ گل یاس داد بهم و گفت اگہ میشہ اینارو نگہ دارید.
با ذوق و شوق گلهارو ازش گرفتم وبوشون کردم
و گفتم: مـݧ عاشق گل یاسم
اصـݧ دست خودم نبود این رفتار
خندید و گفت‌:میدونم

خودمو جم و جور کردم ‌و گفتم:بلہ❓❓از کجا میدونید❓❓❓
جوابمو نداد حرصم گرفتہ بود اما بازم سکوت کردم
اصـݧ ازش نپرسیدم براے چے گل خریده حتے نمیدونستم کجا داریم میریم
مثل ایـݧ کہ عادت داره حرفاشو نصفہ بزنہ جوݧ آدمو ب لبش میرسونہ
ضبط و روشـݧ کرد
صداے ضبط زیاد بود تاشروع کرد ب خوندݧ مـݧ از ترس از جام پرید
سریع ضبط و خاموش کرد  ببخشید خانم محمدے شرمندم ترسیدید❓❓❓❓
دستم و گذاشتم رو قلبم و گفتم:
بااجازتوݧ
اے واے بازم ببخشید شرمنده
خواهش میکنم.
گوشیم هنوز زیر صندلے بود و داشت زنگ میخورد
بازم هر چقدر تلاش کردم نتونستم برش دارم
سجادے گفت خانم محمدے رسیدیم براتوݧ درش میارم از زیر صندلے



ب صندلے تکیه دادم
نگاهم افتاد ب آینہ اوݧ پلاک داشت تاب میخورد منم ک کنجکاو...
همینطورے ک محو تاب خوردن پلاک بودم ب آینہ نگاه کردم
اے واے روسریم باز خراب شده
فقط جلوے خودمو گرفتم ک گریہ نکنم
سجادے فهمید
رو کرد ب مـݧ و گفت:
دیگہ داریم میرسیم
دیگہ طاقت نیوردم و گفتم:
میشہ بگید کجا داریم میرسیم
احساس میکنم ک از شهر داریم خارج میشم
دستے ب موهاش کشید و گفت
بهشت زهرا....
پس واسہ همیـݧ دیروز بهم گفت نرم حدس زده بودماااا اما گفتم اخہ قرار اول ک من و نمیبره بهشت زهرا...
با خودم گفت اسماء باور کـݧ تعقیبت کرده چے فکر میکردے چے شد
با صداش ب خودم اومدم
رسیدیم خانم محمدے.....

👰 @khanoOomaneha 👰

🎀 ڪـانـال دانستنیہـاے خانمانه🎀

#رمان_پناه  🌸
#قسمت_نهم


نمی دانم چرا اما معذبم که زهرا خانوم با این ریخت و قیافه ببینتم ... می ترسم مثل افسانه ایراد بگیرد یا عذرم را بخواهد.
قبل از بیرون رفتن از اتاق، کمی شالم را جلوتر می کشم ، زهرا خانوم نشسته و چیزی می دوزد ، با دیدنم لبخند می زند و می گوید :
+کجا میری مادر ؟
_میرم دانشگاه
+بسلامتی ،بلدی عزیزم ؟
_بله از فرشته جون آدرس گرفتم و به آژانس زنگ زدم
+خدا به همراهت

تشکر می کنم و راه می افتم . نگاه مهربان اما نافذش توی ذهنم ثبت می شود و به روی خودم نمی آورم .
ته دلم امیدوارم که پی گیری های حاج رضا به هیچ برسد و همینجا در معیت فرشته بمانم .خیلی دوست داشتنی است و مرا مدام به یاد لاله می اندازد و خوبی هایش .
از نگاه های خیره ی راننده ی آژانس متوجه می شوم که خوب و موجه به نظر می آیم ! هرچند حوصله ی ترافیک های طولانی مدت تهران را ندارم اما خب باز هم به وضعیت تکراریی که تابحال داشته ام می چربد .
بعد از پرداخت کرایه ی نجومی پیاده و با بسم الله وارد حیاط بزرگ و سرسبز دانشگاه می شوم .
چقدر خوشحالم. انگار در دنیای جدیدی را به رویم باز کرده اند و همه ی عالم و آدم خوش آمدگوی من شده اند !

با نیشی که تا بناگوش باز شده راهی سالن طبقه اول می شوم . بجای نگاه کردن به تابلوی اعلانات و در و دیوار روی آدم ها زوم کرده ام و برایم جالب است که دخترها و پسرها توی چنین محیطی چه رفتاری و برخوردی دارند . آزادی در روابطشان کاملا مشهود است .

اولین بار نیست که دانشگاه می آیم ،چندباری با لاله رفته بودم دانشگاه اش اما خب تهران چیز دیگری ست !

از سنگینی نگاهی که رویم افتاده سر بر می گردانم و پسری را می بینم که به دیوار تکیه داده و در حالی که توی گوشش هندزفری گذاشته جوری به من نگاه می کند و پلک نمی زند که انگار چه دیده !
ناخودآگاه در پاسخ لبخندش تبسم می کنم . چرایش را خودم هم نمی دانم اما خب او که مثل علاف های کوچه و خیابان نیست، دانشجوی مملکت قضیه اش فرق می کند !
چند قدمی به سمتم می آید و فاصله ی بینمان را طی می کند. موهای بالا زده اش عجیب جلب توجه می کند. مخصوصا چند تاری که روی صورتش ریخته ...

پیراهن چهارخانه ی قرمز رنگی پوشیده و آستین هایش را تا آرنج تا زده ، شلوار جین آبی و کفش های کالج سورمه ای ... خوش تیپ است و خوش خنده ! می گوید :
+ورودی ترم یکی شما یا از اون خروجی هایی که من ندیده بودمشون !

سرم را کمی کج می کنم و با پررویی می پرسم :
_یعنی همه ی ورود خروج ها زیر نظر شماست ؟
می خندد ...
+نخیر بنده دانشجوی ادبیات فارسی ام نه آمارگیر، سرکار خانوم ! منتها کلاس های این راهرو و بچه های این طبقه رو همه رو از دم می شناسم چون تقریبا هم ورودی و هم رشته ایم
مگر اینکه یکی این وسط انتقالی ای چیزی گرفته باشه که من بی خبر مونده باشم ازشک

_پس با اینکه منکر میشی ولی آمارگیری

وقتی می خندد شانه هایش به سمت جلو خم می شود .
+خوشم اومد
_از ؟
+سر و زبونت ، معلومه از این دست و پادارای شهرستانی هستی
_ببخشید مگه شهرستانی ها تفکیک میشن؟
+اینجا آره
_چطور ؟
+برای توضیحات بیشتر شما رو به کافه ی پشت دانشگاه دعوت می کنیم .

دستش را بالا می آورد و ادامه می دهد
+البته ... پس از آشنایی اولیه
_اگه تمایلی به آشنایی نبود چطور ؟
_پس لزومی هم به توضیحات نیست اولا ... ثانیا شما که از دور داد و فریاد می زنی مایلی دیگه چرا

متوجه حرفش نمی شوم و او ادامه می دهد
+کیانم ، ورودی دو ساله پیش .البته پس از دوران کوفتی سربازی وارد شدما .و شما ؟
تردیدی نمی بینم برای گفتن یک اسم و مشخصات ساده !

ادامه دارد ....
#الهام_تیموری ✍

@khanoOomaneha @khanevade_shaad

بسم رب الصابرین
#قسمت_نهم
#ازدواج_صوری

چادرها بردم قسمت حسینه دادم به خواهرا

نیم ساعت گذشت از این پسره هیچ خبر نشد

خدایا غلط کردم
جوان مردم نمرده باشه 😱😱

بعداز ۴۵دقیقه دیگه با استرس کامل شماره گرفتم


بعداز قطع مکالمه
دلم میخاست اینجا بود خودم با ماشین از روش رد میشدم

احمق 😡😡😡
برادر عظیمی : خواهر احمدی من چادرها بردم پایگاه بچه ها بسته بندی کنن


خدایا من واقعا اینو میکشم

بسته بندی ۳۰۰۰چادر و سربند تا ساعت ۹شب طول کشید


ماشین روشن کردم به سمت خونه راه افتادم

خواهرزاده و برادرزادم خونه ما بودن

دوتا بادکنک خریدم و یه بسته لواشک پذیرایی و بستنی 🍦🍦خریدم


دستم رو زنگ گذاشتم برنداشتم
خخخخ 😁😁

عشق عمه بردیا در باز کرد ۴سالش بود

بردیا:شلام عمه ژونی
میقایم بلیم پیس امام لضا

-😳😳😳😳سلام عشق عمه
بریم تو


بغلش کردم

سلام
سلام
هزارسیصد تا سلام

بهاره (عروسمون):سلام پریا میخوایم بریم مشهد

-هان
ن م نَ

بهار:مشهد
برادرت نمیتونه بیاد منو تو بردیا بریم

-وای یعنی میشه

بهار:‌آقا دعوتت کرده

-هورررا
هورررا 😍😍😍😍😍😍



ادامه دارد....

@khsnoOomaneha👰