و نوع دیگری از آن بر سنگ وقف نامه زیارتگاه امامزاده محمد نوشآباد از سال ۱۰۰۳: «تا من باشم کنم تولی به علی تا حشر کند خدا با آل نبی با چار محمد دو حسن یک موسی با جعفر و با حسین و با چار علی» اما توجه کنیم کتیبه نوشآباد که در آن چهار محمد آمده، متضمن نام پیامبر اسلام نیز هست و تعداد معصومین نه همچون کتیبه #بندرآباد دوازده، بلکه سیزده میشوند.
طول ضلع این کاشی مربع هفده و نیم سانت است و با توجه به کتیبه تاریخ، اثری از اوایل دوره #صفوی است، زمینه کاشی فیروزهای است که به صورت زیر لعابی نقش و کتیبه شده است.
در بالای طرح محراب و دو قاب جانبی نقوش هندسی و گل و بوته کار شده و در داخل آن کتیبه. بخشی از آن تخریب شده و بخشی نیز بد خط و ناخواناست، اما آنچه از خوانش کتیبه به دست میآید چنین است:
"هو یحیی هو یمیت تاریخ وفات مرحوم سراج الدین بن محمد بن محمودبن عزیز آرا...ی پسین نوزدهم فروردین ماه... ... و طالع ۹۲۶ هجری بمقبره مرحوم محیی ... مدعو بشیخِ بیدگل، قریه درب سلمغان"
محلهای به نام #درب_سلمغان احتمالا مبین این است که به احتمال زیاد محله سلمغان (#سلمقان) در دورهای خارج از باروی بیدگل قرار داشته و آبادی مجزایی بوده است.
همچنانکه محله درب مختصآباد نشانگر این است که #محله_مختصآباد روزگاری خارج از دروازه بیدگل بوده و میدانیم که بر اساس وقفنامه #دارالسیاده_کاشان، مختصآباد در دوره #ایلخانی قریهای جدا از بیدگل بوده است.