هر بار وارد میدان نقشِ جهان میشوم، انگار اولین بار است.
جاذبه و دلربایی اش بی انتهاست و قصد تکراری شدن هم ندارد.
به هر طرف که سر میچرخانی زیبایی است و رنگ است و هنر.
بی اختیار در میدان پرسه میزنم و این پرسه حس غریبی را ایجاد میکند.
ترکیبی از حیرت، مستی، دلدادگی، شعف، اندوه، آرامش و ...
تمامی بازار و بازاریان و گردشگران و خانواده ها و کودکانی که دنبال هم کنار حوض میدوند هم بخشی از پرفورمنس بی نظیرِ میدان نقشِ جهانند و شما با هر قدم که برمی دارید جزیی از هر خشت میدان، هر کاشی و هر نگاره اش میشوید.
و در میان تمام این زیبایی «کاخ عالیقاپو » برایم نگین انگشتری میدان است. میدرخشد و از هر نمایی به آن خیره میشوید بی رحمانه زیباست.
اشعار زیادی را بررسی کردم تا روایتگر این همه احساس پیچیده در کنار هم باشد و به نتیجه نمیرسیدم.
این غزل خواندنی از جواد زهتاب که در تصنیف «لیلای من» میشنوید، راهگشا شد.
.
#تار_و_تاریخ - (
#لیلای_من )/
#کاخ_عالیقاپو #میدان_نقش_جهان #اصفهان.
#تار و موسیقی :
#میدیا_فرج_نژاد #آواز :
#سروش_دادیارشعر:
#جواد_زهتاب.
میکس و مسترینگ و ضبط: پویا پایور استودیو ۵۴