در دالانِ غمِ سی‌ونهمین ماه‌ای که هنوز پرستشی برجاست، عشق به سان شمعی سوسو می‌زند؛ نورش گرم، اما زخمِ شعله‌اش بر جانِ شب نشسته است. و من در لابه‌لای هزار پچ‌پچِ ناگفته و بغض‌های خفته، گم‌شده‌ی نامِ توام.