ابیات غزلهای حضرت حافظ شیراز آنقدر بکر، نو، جاندار و دارای مفاهیم بنیادین است که با هر دیدگاهی برای مخاطب چه بسا پاسخی تازه دارد و حرف زمانه ات را و حال دلت را در زیباترین شکل و کوتاهترین و دقیقترین کلام بازگو می کند و متاعیست که هرگز در گذر ایام کهنه و بی اثر نمی گردد و هنوز در بالاترین درجات رهگشاست. مفاهیم بنیادین بکار رفته در اشعار حافظ گاه تا در شرایط ویژه ای که همه اسباب و حالات رسیدن به کنه حقیقت مستتر در آن مهیا نشده قابل درک نباشد. اما آنجا که همه شرایط حس و مکان و احوالات درونی همسو با یکدیگر قرار بگیرند و چون مروارید درون صدف دل آدمی جای خوش کند و در جای درستش واقع گردد، دنیایی از اسرار و رموز گوییا که بر آدمی مکشوف می گردد. این بیت حافظ از آن ابیاتی بود که در گفتگویی با سرور عزیزم مهریار ظفرمهر خوش نشست و چه شایسته افتاد که هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد. بیت مورد نظر این بود: بادت به دست باشد اگر، دل نهی به هیچ در معرضی که تختِ سلیمان رود به باد 👑یارشا_دماوند @Yarshah_Damavand