#حجاب پرچم اسلامیسم
#فاشیسم قرن 21
بخش (2/2)
ما زنان بازمانده ایم از اشتباهات تاریخی پدرانمان، زمانی که با مادرانمان جفت می شدند؛ چه؛ اگر می دانستند؛ شاید هرگز در آن شب کذایی بستر «مادر» را تحقیر نمی کردند. بستر مادر از همان لحظه ی نطفه بستنمان تحقیر می شود و از همان آغاز حقوق نیمه کاره مان به یغما می رود؛ هر چند که از مردان پیرامون بیشتر بفهمیم و تلاش کنیم.عیب بزرگ ما در سر و مغزمان نیست؛ «جنسیتمان» پیش از تولدمان، ما را کت بسته رفوزه اعلام کرده است. همین است که ما بیش از آنانی که تن «مقدسی» دارند، با شرم پنهانی مهر شده در تنمان، مغزمان نیز به گروه گذاشته ایم.
تن «مقدس» پیش از ما و پیش از آن شب کذایی، نه در زهدان که در اندیشه ی فریبکار مادرانمان به عبادتگاه رخت کشیده اند.این است که مادرانمان در غیبت مردان پیرامونمان در نقش همانان، زندانبانان خود انگیخته ی ما می شوند، تا خودشان را برای «مقدسین» شیرین کرده باشند.تقدس را تاریخ مهر زده و تقدیس کرده است. از ابراهیم بت ساز تا موسی، از عیسی تا البته محمد که یک تنه جور صدها زن را می کشید و بر ایشان منت می گذاشت و از منی مقدسش که از تن مقدسش می تراوید، همه کشتزارهای (سوره بقره آیه 223) بی صاحب و تصرف شده کنیز و آزاد را سیراب می کرد، تا کمی از تشنگی اش بکاهد که نمی شد و هرگز نشد.
این تشنگی همچنان در تن مقدس مردانمان هست و ما زنان در هیئت فریب خوردگان همیشه ی تاریخ و ادیان بازمانده از تاریخ، همچنان حقوقمان را، تنها ذره ای از حقوقمان را به «دریوزه گی» نشسته ایم. بازماندگان محمد اما آموخته اند که تن نامقدس را بهایی نیست؛تنها بازتاب خواست های ما «کشیده» است و خنجر و آتش و بدنامی؛ باز هم برای سیراب کردن عطش سیری ناپذیر آن «مقدسین» در نوشیدن از خون تن ما، همیشه... همیشه و همیشه.
زنان تاریخ را عوضی ننویسند.اگر خواستی دارند، تنها در سیراب کردن آن عطش سیری ناپذیر است که شاید، تازه شاید به بخش بسیار کوچکی از سهمشان راضی شان کنند.مقدسین(خود پیامبرخوانده) در کتابشان، در تنها کتابشان آموخته اند که نامقدسین(زنان) را سهمی از انسانیت و از حق نیست.تنها حق زنان شکنجه است و زخم خوردن که برای مقدسین از آن تراوشات کذایی هم لذت بخشتر است.حق زنان تنها تکلیف است و تکلیف.
جامعه مدرن به دروغ به زنان حق داده است. این حق هر لحظه، حتی در میان آدم های مدرن و متمدن هم به تاراج می رود. حقی که بر اساس تقدیس .تن. ششدانگ مردان ، مَهر شده باشد، خدشه بردار نیست، حتی اگر سیمون دوبووار و الیس شوارتزر برای آن زندگیشان را هزینه کرده باشند. تقدس نرینگی آسیب نیست؛ می دانستید؟
من اما می خواهم از این « تقدس نمایی » تقدس زدایی کنم؛ از خودشان؛ از جنسیتشان و از تنها کتابی که برای «تقدس مابی» به آن آویزان شده اند.
قرآن رونوشت تورات است؛ فتوکپی انجیل است، در هیئتی کمدی تر؛ برای همین هم تقدس مابی مردان ما این همه کمدی است...کسی می داند چرا 91% زنان سرزمین فراعنه «ختنه» شده اند؟ کسی هست که برای همین یک قلم «جنایت مقدس» باز مانده از قعر قرون، در قرن بیست و یکم پاسخی یافته باشد؟! و باز هم آیا کسی هست که بداند مردان ملتی که 91% زنانشان را از زندگی «اخته» کرده اند چه برداشتی از «آزادی» و «دموکراسی» و «حقوق برابر انسان ها» دارند؟
همین!
https://t.center/Iamkheradgera