تقدیر به آن معنا نیست که مسیر زندگیمان از پیش تعیین شده،این که انسان گردن خم کند و بگوید: “چه کنم، تقدیرم این بوده”، نشانه ی جهالت است! تقدیر همه ی راه نیست، فقط تا سر دو راهیهاست. گذرگاه مشخص است، اما انتخاب گردشها و راههای فرعی در دست مسافر است؛ پس نه بر زندگیات حاکمی و نه محکوم آن!
یه چیزی خوندم که نوشته بود مردها پستهایی که خودشون دوست دارن و از نظر خودشون جالبه برات میفرستن ولی زنها چیزهایی که از نظر تو میتونه جالب یا خندهدار باشه برات میفرستن. یه مدت دقت کردم دیدم واقعاً همینه:)
- الان در مورد چی حرف بزنیم؟ + چی دوست داری؟ - نوشابه، کتلت گوشت خوک، دوکبوکی... + آها - تو چی؟ + چیزی که دوست دارم چیزی که میترسم ازش و چیزی که برام سخته همشون یه چیزن. - اگه سخته و ازش میترسی چرا دوستش داری؟ + خیلی سخته ولی با تموم وجودم دوستش دارم، همین واقعیش میکنه این یعنی خیلی دوستش دارم؛ خیلی شنا کردن رو دوست دارم! داشتم... دیگه نمیتونم. - منم مثل توام چیزی که دوستش دارم و ازش متنفرم یه عوضی که دلم براش تنگ شده و چشم دیدنش رو هم ندارم.
احتمال از دست دادن چیزهای باارزشی که در زندگی داریم، وقتی بیش از حد مطمئن به داشتن آنها باشیم، بهطور قابلتوجهی افزایش مییابد. این نوعی غفلت است؛ ندیدن چیزی که بسیار مهم است و درست جلوی چشمان ما قرار دارد.
+ میدونی چی میگن؟ اگه قراره پشیمون بشی از انجام دادنش پشیمون بشو نه ندادنش. - واقعا اینجوری فکر میکنی؟ + دو تا راهش منتهی میشن به پشیمونی، ولی رد شدن از جاده ای که ازش عبور نکردی سخت تره.