فرجه ای در جزیره مثنوی و سفینه غزل

جلسه ۶۳ بوستان  باب ۴

‌🦋

🦋دلبرم گر به تبسّم لب خود باز کند

کی مسیحا به جهان دعوی اعجاز کند؟

دین و دل، هر دو به یکبار به تاراج برد

در صف سیمبران گر سخن آغاز کند!

شاطرعباس_صبوحی

سوره بقره آیات ۱۱۶۵ تا ۱۶۹

🦋
مشتاق تو به هیچ جمالی نظر نکرد

بیمار تو ز هیچ طبیبی دوا نخواست

بر ما دلت نسوخت، ندانم چرا نسوخت

ما را دلت نخواست، ندانم چرا نخواست

غزل ۲۴ حافظ

تمهیدات تمهید اصل عاشر ۸۵

بیت ۵۶ تا دفتر دوم ۲
مثنوی مولانا

غزل ۸۲ دیوان شمس

ابرها رفتند
یک هوای صاف
یک گنجشک
یک پرواز
دشمنان من کجا هستند ؟
فکر می‌کردم
در حضور شمعدانی‌ها شقاوت آب خواهد شد

#سهراب

ای عَجب خوب دو دیوانه به هم ساخته‌اند؛
زلف آشفته‌ی تو، با دِل سودایی ما

سنایی

🦋


من اگر هزار خدمت
بکنم گناهکارم

تو هزار خون ناحق
بکنی و بی‌گناهی!


به کسی نمی‌توانم
که شکایت از تو خوانم

همه جانب تو خواهند و
تو آن کنی که خواهی!


#سعدی

روضه المذنبین شیخ جام ج ۴

صفحه ۵۱۲ قرآن سوره فتح

🦋
بگذشت عمر و گفت‌وشنو با تو رو نداد
ای بی‌نصیب گوشم و ای بی‌نوا لبم

صد بار لب گشودم و بر کس نریختم
آن‌ها که موج می‌زند از سینه تا لبم

#عرفی_شیرازی

بیت۸۳۰ تا دفتر۴ مثنوی مولانا

🦋



با فلک دوش به خلوت گله‌ای می‌کردم
که مرا از کرم تو سبب حرمان چیست؟

این همه جور تو با فاضل و دانا ز چه جاست
وین همه لطف تو با بی‌هنر و نادان چیست

فلکم گفت که ای خسروِ اقلیمِ سخن
با منت بیهده این مشغله و افغان چیست

شُکر کن شُکر، که در معرض فضلی که تُراست
گنج قارون چه بود، مملکت خاقان چیست

انوری

اگر دانی که دنیا غم نیرزد
به روی دوستان خوش باش و خرم

غنیمت دان اگر دانی که هر روز
ز عمر مانده روزی می‌شود کم

مَنه دل بر سرای عمر سعدی
که بُنیادش نه بُنیادیست محکم

برو شادی کن ای یار دل افروز
چو خاکت می‌خورد چندین مخور غم...

#سعدی

🦋

هان و هان هُش‌دار بر نآری دَمی
اوّلاً  بَرجِه،  طلب  کن  مَحرَمی

#مولانا 

بهوش و آگاه باش، مبادا بی‌مهابا حرفی بزنی؛ ابتدا برخیز و برای خود مَحرم و مونسی پیدا کن.
(پیش هر کس نمی‌توان اسرار بیان کرد)

مقام محمود پیامبر ص

🦋

در این سرما و باران یار خوشتر
نگار اندر کنار و عشق در سر
نگار اندر کنار و چون نگاری
لطیف و خوب و چست و تازه و تر
در این سرما به کوی او گریزیم
که مانندش نزاید کس ز مادر
در این برف آن لبان او ببوسیم
که دل را تازه دارد برف و شکر
مرا طاقت نماند از دست رفتم
مرا بردند و آوردند دیگر
خیال او چو ناگه در دل آید
دل از جا می‌رود الله اکبر
 
مولانا