◻️#احادیث_صحیح رسول اللهﷺ [9 و 10 و 11] باب (6): سخن گفتن خداوند متعال در روز قيامت با پيامبران و ديگران 2203ـ ترجمه: انس (رضی‌الله عنه) مي گويد: شنيدم که نبي اکرمﷺ مي‌فرمود: «روز قيامت، شفاعت من پذيرفته مي شود. لذا من مي‌گويم: پروردگارا! هرکس، در دل‌اش به اندازة يک دانة اسپند، ايمان وجود دارد، او را وارد بهشت گردان. پس آنان وارد بهشت مي‌شوند. سپس مي‌گويم: هركس كه در قلبش ذره‌اي ايمان وجود دارد، او را نيز وارد بهشت گردان». انس(رضی‌الله عنه) مي گويد: گويا هم اكنون انگشتان رسول‌اللهﷺ را مي‌بينم (که به آن ذرة كوچك اشاره مي نمايد). (📚بخارى:7509) 2204ـ ترجمه: انس (رضی‌الله عنه) حديث شفاعت را که به روايت ابوهريره (رضی‌الله عنه) بطور مفصل در شمارة (1725) بيان شد، ذکر کرد و در پايان آن، افزود: پيامبر خداﷺ فرمود: آنگاه مردم نزد عيسي عليه السلام مي روند. او مي‌گويد: اين، كار من نيست. شما نزد محمدﷺ برويد. سپس مردم نزد من مي‌آيند. من مي‌گويم: اين، کار من است. آنگاه از پروردگارم اجازه مي‌خواهم. پس به من اجازه داده مي‌شود و خداوند ثناهايي را که اكنون به خاطر ندارم، به من الهام مي‌کند. من او را با همان ثناها مورد ستايش قرار مي‌دهم و به سجده مي‌افتم. آنگاه خداوند متعال مي‌فرمايد: اي محمد! سرت را بلند کن و بگو. زيرا سخن‌ات شنيده مي‌شود. و بخواه كه به تو عنايت مي‌شود. و شفاعت کن كه شفاعت‌ات پذيرفته مي‌شود. من مي‌گويم: پروردگارم! امتم ، امتم. خداوند مي‌فرمايد: برو و هر کس را که در قلبش به اندازة يك دانة جو، ايمان وجود دارد، از آتش بيرون بياور. من مي‌روم و اين کار را انجام مي‌دهم. سپس بر مي‌گردم و دوباره او را با همين ثناها مورد ستايش قرار مي‌دهم و به سجده مي‌افتم. آنگاه خداوند مي‌فرمايد: اي محمد! سرت را بلند کن و بگو. زيرا سخنت شنيده مي‌شود. و بخواه كه به تو عنايت مي‌شود. و شفاعت کن كه شفاعت ات پذيرفته مي‌شود. من دوباره مي‌گويم: پروردگارم! امتم، امتم. خداوند مي‌فرمايد: برو و هر کس را که در قلب اش به اندازه‌ي ذره‌اي يا دانة اسپندي، ايمان وجود دارد، از آتش بيرون بياور. من مي‌روم و اين کار را انجام مي‌دهم. سپس براي سومين بار بر مي‌گردم و با همين ثناها او را مورد ستايش، قرار مي‌دهم و به سجده مي‌افتم. خداوند مي‌فرمايد: اي محمد! سرت را بلند کن و بگو. زيرا سخن‌ات شنيده مي‌شود. و بخواه كه به تو عنايت مي‌شود. و شفاعت کن كه شفاعت‌ات پذيرفته مي‌شود. پس من مي‌گويم: پروردگارا! امتم، امتم. خداوند مي‌فرمايد: برو و هرکس را که در قلبش به اندارة کوچکترين ذرة دانة اسپند، ايمان وجود دارد، از آتش بيرون بياور. من مي‌روم و اين کار را انجام مي دهم». (📚بخارى:7510) 2205ـ ترجمه: و در روايتي ديگر از انس (رضی‌الله عنه) آمده است که رسول‌اللهﷺ فرمود: «سپس براي چهارمين بار بر مي‌گردم و خداوند را با همين ثناها مورد ستايش قرار مي‌دهم و برايش به سجده مي‌افتم. آنگاه به من گفته مي‌شود: اي محمد! سرت را بلند کن. بگو، سخن ات شنيده مي‌شود. سؤال کن. به تو عنايت مي‌شود و شفاعت کن که شفاعت تو پذيرفته مي‌شود. من مي‌گويم: پروردگارم! دربارة کساني که لا إله إلّا الله گفته اند،[¹] به من اجازه‌ي شفاعت بده. مي‌فرمايد: به عزت و جلال و بزرگي و عظمت ام سوگند که هر کس،  لا إله إلّا الله گفته است، او را از آتش بيرون خواهم كرد». 📝 [¹]: اگر کسی در مورد شروط کلمه توحید [لا إله إلّا الله] تحقیق کرده باشد خواهد فهمید که فقط تلفظ لا إله إلّا الله برای نجات یافتن یک شخص کافی نیست، و ضرورت دارد همراه با تلفظ، شخص معانی و مفاهیم لا إله إلّا الله را بداند و آن را در زندگی عملی کرده و تحقق ببخشد تا مسلمان حساب شود. حالا دیگر با پیشرفت وسایل ارتباطی همه دیده‌اند که شخص شهادتین می‌گوید اما برای الله عزّوجل شریک قرار می‌دهد و یا شریعت او را ترک می‌کند و دنبال رو شرایع ساخته بشر [مثل دموکراسی] می‌شود. خب معلوم است فقط تلفظ خالی لا إله إلّا الله ، بدون فهم و عمل به آن به چنین افرادی سود و منفعت نمی‌رساند و سبب نجات آن‌ها در قیامت نخواهد شد.