شاید بتوانیم خیام را از جمله‌ ایرانیانِ ضدعرب مانند: ابن مقفع، به‌آفرید، ابومسلم، بابک و غیره بدانیم. خیام با لحن تاسف‌انگیزی اشاره به پادشاهانِ پیشین ایران می‌کند. ممکن است از خواندن شاهنامهٔ فردوسی این تاثر در او پیدا شده و در ترانه‌های خودش پیوسته فرّ و شکوه و بزرگی پایمال شدهٔ آنان را گوشزد می‌نماید که با خاک یکسان شده‌اند و در کاخهای ویران آنها روباه لانه کرده و جغد آشیانه نموده. قهقهه‌های عصبانی او، کنایات و اشاراتی که به ایران گذشته می‌نماید پیداست که از ته قلب از راهزنانِِ عرب و افکار پست آنها متنفر است و سمپاتی او به طرف ایرانی می‌رود که در دهن این اژدهای هفتاد سر فرو شده بوده و با تشنج دست و پا می‌زده. #ترانه‌های_خیام #صادق_هدایت @Hajii_Aqa