زیست سرطانی، امر اجتماعی و ذهنیت فاجعه یادداشت دکتر هادی خانیكی در شماره شماره ۵٢٣٧ روزنامه اعتماد - سه شنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۱ @hadikhaniki «مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم/ جرس فریاد می‌دارد كه بربندید محمل‌ها» 1) برای انجام پنجمین دوره شیمی درمانی در زیست جدید سرطانی‌ام از دیروز 29 خرداد تا فردا، بستری در بیمارستانم. تاكنون كه نزدیك ساعت 6 عصر است، فرصت نوشتن نیافته‌ام، اما همچنان خود را ملزم می‌دانم به گفت‌وگو میان دانسته‌های این «جهان زیست سرطانی» و تصویر جامعه‌ای كه با مسائل و تنگناها و بحران‌هایی پیچیده و چند وجهی دست و پنجه نرم می‌كند. 2) این الزام برای من بیشتر از یك حس تجربی و مواجهه ناگهانی با بیماری سرطان برخاست و همچنان ادامه دارد. این احساس بر پایه اساسی تكیه داشت و دارد؛ یكم: باور به ظرفیت بی‌پایان هستی، قاعده لطف خداوند و به تعبیر امام علی(ع) درهم‌تنیدگی دنیای «صغیر» با جهان «كبری» كه در وجود او قرار دارد. دوم: تجربه راهگشایی و عملی «گفت‌وگو» و افق گشودن «امید اجتماعی» در فرآیند تحولات پرشتاب جامعه و سوم: با قدرت ارتباطات در ایجاد فرصت‌های نو برای انگ‌زدایی از بیماری‌ها و توانمند كردن فرد و جامعه آسیب‌زده. @hadikhaniki https://bit.ly/3QD9CPA ادامه یادداشت در INSTANT VIEW ⚡️ 👇🏻