HANIcompany{Hamrahan Andishmandan va Noavaran Iraniyan}

#آرش_کیخسروی از آغاز جوانی تا امروز همیشه درپی سربلندی ‎#ایران کوشید و از دادخواهی برای مردم تا دادگری برای بازسازی نظام مشروطه تلاش کرد. یکی از ویژگی های #آرش_کیخسروی که اکنون در بند است، این است که در فهمی نظام مند از حقوق بنیادین و اساسی انسان ایرانی، از جایگاه #حقوق_خوان و #حقوق_دان ، فراتر رفته و در جایگاه #حقوق_بان قرار گرفته است.

او را میتوان به راستی #شرف_اهل_حقوق دانست.

پایبندی به اصول اخلاقی، استواری و روحیه ی بسیار بالا و امیدواری به داشتن ایرانی سربلند همراه با نگاهی واقع بینانه از ویژگی های ایشان است.

#آرش_کیخسروی جزو معدود وکلای دادگستری که ایرانگرا می باشد و با تمام وجود، به سربلندی ایران و ایرانیان، در راستای مشروطه خواهی می اندیشد.
وی بنابر فهمی عمیق و فلسفی از 《حقوق》، جایگاه والایی برای 《حاکمیت قانون و حاکمیت ملی》 در معنای واقعی آن، قائل است و در عمل نیز به آنچه می اندیشید و باور داشت، وفادار بوده است.

اگر چه آزاده و دادگر در بند میشود آزادگی و دادگری در بند نمیشود.

#شرف_اهل_حقوق
#درستفکری_و_کارآمدی
#نبرد_مشروطه_با_مشروعه
‎#بازگشت_به_مشروطه
#حاکمیت_قانون
#حاکمیت_ملی
‎#پاينده_ایران

‍ ۴۴ سال پیش در چنین روزی رهبر مشروعه‌خواهان به خیال نابودی ابدی نظام مشروطه، اعلام عید کرد. این عید سیاه در واقع بزرگ‌ترین دهن‌کجی به قانون و حاکمیت ملت در تاریخ ماست. این که ادعا شود درخواست از یک ملت برای پذیرش صغارت و صرف نظر از حقوق خویش، وجاهت قانونی دارد و باید آن را جشن گرفت.

فتنه‌ی ۵۷ و موجود ناشی از آن که دیگر به سختی می‌توان آن را نظام نامید مولود همین توهم اساسی است که نسبش به نواب و شیخ فضل‌الله می‌رسد. توهم این که ملتی که یک بار با مشروطه، از صغارت تن زده و به حقوق ملی دست یافته است را می‌توان دوباره به زنجیر کشید.

در ۴۴ سال گذشته تداوم توهم مشروعه‌خواهان در این که می‌توان منشأ قوانین را از ملت به شریعت منتقل کرد - و برای خالی نبودن عریضه جماعتی را هم برای تایید حکم فقه اِخوانی پای صندوق رأی کشید- همه‌ی وجوه حیات ملت ما را دچار بحران کرده است و بوی فساد موجود ناقص‌الخلقه‌ای که با انقلاب علیه مشروطه متولد شد، امکان تنفس را از شهروند ایرانی گرفته است.

انقلاب ملی نتیجه‌ی اراده‌ی ملت بزرگ ما برای تنفسِ دوباره یعنی بازپس گیری حقوق ملی و حاکمیت خویش خواهد بود. می‌توان با کشیدن پرده‌ی پندارِ ایدئولوژی‌های سرخ و سیاه جماعتی را نسبت به حقوقشان دچار غفلت کرد اما هیچ گاه نمی‌توان ملتی را از حقوقی که قبلا به آن دست یافته است، محروم کرد.

ملتی که بار دیگر و بیش از همیشه به جایگاه و‌ حقوق خویش آگاهی یافته است را نه سرکوب استبداد سیاه متوقف می‌کند و نه صورت‌بندی‌های جدید از بی‌وطنیِ سرخ گمراه خواهد کرد. امواج پیاپی خیزش ملی ایرانیان در سال‌های اخیر روشن می‌کند که مهم نیست چند بار سلب حقوق ملت را جشن بگیرید، آن چه هر چه بگذرد عینیت بیشتری می‌یابد این اصل قانون اساسی مشروطه است که «اساس مشروطیت جزئا و کلاً تعطیل‌بردار نیست» و ملت از حقوق خویش نخواهد گذشت.

از این رو بازگشت به مشروطه نتیجه‌ی طبیعی شکست فتنه‌ی ۵۷ و ابطال عملی نظریه‌ی مشروعه است. ما این بازگشت به مشروطه و تجلی حقوقی آن یعنی قانون‌ اساسی مشروطه را نه گزینه‌ای در بین گزینه‌ها بلکه ضرورت تاریخی می‌دانیم.

بازگشت به وضعی سیاسی-حقوقی که هم ثبات سیاسی لازم برای به حداقل رساندن مخاطرات گذار را فراهم می‌کند و هم واجد وضعی حقوقی است که در آن «قوای مملکت ناشی از ملت است» و از این جهت هر نوع تصمیم‌گیری ملی برای ترسیم وضع سیاسی آینده‌ی ایران و تغییر و تصحیح قانون را ممکن می‌کند.

۱۲ فروردین ۱۴۰۲


#درستفکری_و_کارآمدی
#نبرد_مشروطه_با_مشروعه
#بازگشت_به_مشروطه
#آرش_کیخسروی
#مهریار_ظفرمهر