انقلاب اسلامی ۵۷ با شعار آزادی و عدالت‌خواهی به جایی رسیده که امثال
#جلایی_پور و
#بادامچی های آکادمیک و اهل قلم و
#دختران_خیابان_انقلاب دشمنانش شناخته شوند؟
چه مسیری طی شده که به اینجا رسیده‌ایم؟ قرار بود کمونیسم در دانشگاه‌های ما توسط خود کمونیست‌ها تدریس شود. قرار بود الگوی آزادی و عدالت و جمهوریت باشیم. قرار بود، انقلاب، مال مستضعفان باشد، مستضعفان عالم... قرار نبود چنین شود...
ما آدم‌های غیروابسته به هیچ‌جا و دلبسته به وطن و انقلاب چه باید بکنیم که از یک طرف با بدذاتی ترامپ و نتانیاهوها طرفیم و از طرفی با دوستان نادان (و شاید دشمنان دانای) داخلی؟ سر بر کدامین دامان بگذاریم و خون بگرییم از رنجی که بر این پاره از خاک می‌رود؟ چه باید بکنیم که هر روز دوستی از ما احضار نشود؟ هر روز تصمیم عجولانه‌ای برای تحدید آزادی‌های قانونی گرفته نشود؟ قامت مردی روی سطل‌های زباله خم نشود و دستی لابه‌لای آشغال‌ها دنبال خوراک فرزندانش نگردد؟ کارگری بیکار نشود و حقوق معوق زن سرپرست خانوار او را به هزار و یک کار نامربوط مجبور نکند؟
که بانکی تمام سرمایه خانواده‌ای را به تاراج نبرد و هیچ گلویی را یارای فریاد زدن حق نباشد؟
دلم خون است...
نه از مهر و نه از کین می نویسم
نه از کفر و نه از دین می‌نویسم
دلم خون است ، می دانی برادر
دلم خون است ، از این می‌نویسم
#گفتگو #سیاست#عدالت#آزادی#آرمان_های_انقلاب_اسلامی #برجام#دل_خون #قیصر#امید؟
@Fdparizi
