✍️ دلنوشته ای از یک تسهیلگر و تقاضای او از مالکین برای وقف املاک شان در ساخت مدارس طبیعت :
📌 وقتی این سطور را میخوانید، چشمان کودکی را تجسم کنید که در یک قفس به نام
#آپارتمان اسیر است؛ درست مانند
#پرنده ای که از
#پرواز محروم مانده
قسمت اول :
خطاب به شما که تکه ای از «زمین» در اختیار شماست،با احترام
ما،کسانی که در مسیر همه گیر شدن جریان اجتماعی
#مدرسه_طبیعت افتخار حضور داریم، امروز به کمک و همراهی شما بیش از هر زمانی نیازمندیم.بیشتر از ما،کودکان این آب و خاک اند که به دستان پرمهر و قلبهای مسؤلیت پذیرتان احتیاج دارند.در زمانهای که عادت تصاحب و
#تملک غوغا میکند،شما منادی
#بخشش باشید.
به کودکان خانواده و محله ی خود بنگرید؛میزان تماس آنها با
#خاک، آب،هوای سالم،
#درخت و حیوانات چقدر است؟این نگرانتان نمی کند؟
لحظه ای کودکی خود را به خاطر بیاورید و با این کودکان مقایسه کنید؛دلواپس شان نمی شوید؟نگاه کنید چگونه از بازی آزاد و زندگی با کیفیت محروم اند.
ببینید چگونه «حال» نقدشان را به نسیه ی «آینده» می فروشند.آینده ی این جهان وابسته به انسانهایی است که حال شان خراب نباشد.حال خراب یعنی مرا که محتاج دویدن و خندیدن و بازی کردنم،از این کلاس به آن کلاس ببرند.
حال خراب یعنی که مرا عاشقانه دوست بدارند اما به من و خواسته هایم احترام نگذارند.
حال خراب یعنی آپارتمان 60 متری،حال خراب یعنی خیابانهای بی رحم و شهر خشن،حال خراب یعنی اسارت در رفاه و حس خفگی سر کلاسهایی که هر چه شوق و انگیزه است در تو می کشند.
حال خراب یعنی هوای آلوده به بازدم ماشینها.از کسی که حالش خراب است،آینده ی درخشان می خواهند؟
نگذارید «کودکی» در این سرزمین منقرض شود.از یوزپلنگ های این حوالی تنها 50 تا باقی ماند.
بقیه چه بلایی بر سرشان آمده؟این سرنوشت را انسانهایی برایشان رقم زدند که زمین و زمان را بر این شاهکار طبیعت تنگ کردند.انسانهایی که حرمت زمین و زمینزادگان را نگه نداشتند و نمیدارند.
بگذارید نسل بعدی به مادر و بچههایش حرمت بگذارد.
@natureschool@noojnatureschool@EarthHour