✍️ نمی دانم حکمت چیست؟!
قسمت سوم :
گزارشی از نشست سه شنبه 24 فروردین 95 در پردیسان با حضور مهندس
#محمد_جواد_بلورچی :
از
#زمین_لرزه که بگذریم، به
#سیل هایی می رسیم که در سالهای اخیر ویرانی هایی به بار آورده است. نرخ افزاینده ی این
#سیلاب ها به این دلیل نیست که کشور ما پرآب تر شده است، بلکه به این دلیل است که ما روی
#رودخانه ، اتوبان زده ایم! و با این کارمان به مسیر طبیعی آب آسیب زده ایم که البته نیتجه ی آن متوجه خودمان شده است.
در شهرهای دیگر هم، ما امروزه رودخانه ای نمی بینیم. رودخانه ها را به جوی آب تبدیل کرده ایم و فکر می کنیم که طبیعت از ما تبعیت خواهد کرد، در حالیکه اینگونه نخواهد بود و در آینده ای نزدیک، ما باید شاهد باشیم که اتوبان هایمان پر از آب شوند. این همان دلیلی است که ما علی رغم ساخت سدهای فراوان در کشور، دچار سیل زدگی می شویم؛ در واقع به دلیل جانمایی غلط پدیده ها، چه سدها و چه توسعه ی شهری.
از دیگر نمونه های کارهای عجیب مان، این است که در شمال کشور،
#آبشار هایی ساخته ایم در پشت پل ها؛ چیزی که باعث تخریب همان پل ها در آینده خواهد بود! و دیگر عجیب مان، آمارهایمان است. به عنوان مثال، جمعیت در معرض خطر "سیل" ما، مانند کشور چین است! درحالیکه ما نه آن رودخانه های چین را داریم و نه جمعیت آن کشور را. اینها همه از عدم
#آمایش_سرزمین و عدم مدیریت در کشور حکایت می کند.
📌 سومین خطر مورد بحث، "زمین لغزش" است که در مناطق کوهستانی شاهد آن هستیم. جایگاه ما در این پدیده، هم رتبه با چین و هند است.
#زمین_لغزش یک امر ذاتی در طبیعت است، و در زمان زمین شناسی باید اتفاق بیفتد، اما ما با دخالت هایمان و ساخت تاسیسات، این پدیده ها را تشدید می کنیم.
به عنوان نمونه، ما راه آهن تهران – رشت را در نقطه ی خطر احداث نموده ایم، یعنی در همان محل با سابقه ی
#زلزله و زمین لغزش. این مورد و نمونه های مشابه، مصداق "سرمایه گذاری در محل ناپایدار" است. مواردی مثل ساخت و ساز روی تپه ها و محل های ناپایدار.
در شهر تهران ما محلاتی داریم که در معرض زمین لغزش هستند ؛ مانند مناطق شمالی تهران. و ما نه آمادگی برای مقابله با زمین لرزه را داریم، نه زمین لغزش را. و قسمت دردناک ماجرا اینجاست که، طبیعت همیشه روی خوشی به ما نشان نخواهد داد و در آینده از نتایج این مخاطرات، شهرها جا به جا خواهند شد.
و دردناک تر از آن، رتبه هایی ست که در این سالها کسب نموده ایم. به عنوان نمونه، در سال 2010 ایران در جایگاه سوم پرمخاطره ترین کشور جهان قرار گرفت.
#مروری_بر_کارنامه_محمد_درویشhttps://t.me/EarthHour/401@EarthHour