🔷🔸گذر از آتش
🖋احسان شریعتی
🔸«هر که این آتش ندارد نیست باد!»
به مناسبت چهارشنبهسوری سال ۱۴۰۰
از میان چهار عنصر سازندهی عالم، آتش (مانند آب) به حیات نزدیکتر است. زمین ما، خلاف تصور رایج و خلاف وضعیت کنونی که از ازدیاد گرما رنج میبرد، بهتدریج با سرمایش خاموش خواهد شد. آتش از سویی نماد عینی زندگی، روح، و معنویت است و از دیگر سو، تنها عنصری است که میتواند توسط انسان ساخته شود و گسترش یابد. کار آتش از سویی گرمایش و روشناییبخشی و پاکسازی است و از دیگر سو، میتواند موجب سوزش و نیستسازی کامل و نماد رنچ و مرگ گردد. این کارکرد متناقضنمای آتش یادآور عشق و ایمان و دین و عرفان است که در سویهی منفی، میتوانند بدل به کینه و کفر و خرافه و
جهل گردند، آنگاه که مورد سوءاستفادهی «طمع و ترس و
جهل» انسانها قرار میگیرند.
🔹پس بازی با آتش کار خطیری است و «تو را که خانه نیین است، بازی نه این است»! کسی میتواند سیاوشوار از محک آتش به سلامت بگذرد که در او غشی نباشد. زیرا دو نوع دادوستد و تعامل با آتش و سوزاندن داریم:
از سویی، سوزاندن شهرها و کاشانههای مردم برای کشورگشایی، سوزندان جنگلها و مراتع برای هموارسازی ساختوساز سوداگرانه، سوزاندن دست و پا و جانبازی برای لحظه ای لذت ترقه بازی کودکانه، و ... از دیگر سو، «سوزندان» انرژی انباشتهشدهی زاید (consumer در برابر مصرفگرایی کاذب consommer)، و خلاصه بهتعبیر اقبال لاهوری، «مدتی در آتش نمرود میسوزد خلیل، تا تهی گردد حریمش از خداوندان پیر»؛ سوزی که اگر نباشد، شعله را خاموش میسازد («شعله را نقصان سوز افسرده کرد»)؛ پس آتشگه زندگي را شعله بايد بر فروزنده، شعله را هيمه سوزنده..، گر بيفروزيش ، رقص شعله اش در هر كران پيداست، ور نه خاموش است و خاموشي گناه ماست»!
ملت ما در گذار از آتش بحرانها و آزمونهای «جانسوز و بیرحم»، همان آتش را چونان شعلهای پاکساز و پوشانندهی خطاهای گذشته مهار خواهد ساخت و همچون چراغی فراسوی راه آینده روشن نگاه خواهد داشت. و به این امید.
#آتش#جهل#انسان#طبیعت#یادداشت #احسان_شریعتی ✅ @Dr_ehsanshariati