رمان:بلاے دوست داشتنی🩵🦋 نویسندہ: Afghan پارت:142 مادر:سرا بسر خو وردیشتے انہ پایین شدیم اخہ ھنوز ڪو وقتہ😐 مرصاد:اگہ ھمیتہ سرا بسر خو ورندارم ڪہ شما تا سبا صبح بیرون نمیشن😉 مادر:خدا ھدایت ڪنہ تور برو موتر بیرون ڪن ڪہ بریم🫤 مرصاد:مہ برفتم موتر بیرون ڪردم مادر مہ و مرجان و راحیل ھم بیامدن برفتم دنبال مرال و ببردم اونار خونہ خشوجان ایندہ خو😁 ولگہ از ھمینجے تڪون بخورم امروز معطل میستڪم تا بیاین، ببینم چے جواب میدن🫣🤭 (نفس) نفس:مادر مرال امدہ بودن، و بہ پذیرایے بودن مہ و سنا ھم بہ اشپزخنہ بودیم سنا:خب خشلوچہ ماھم برفت بہ گد مرغا😂 نفس:سنا خفہ شو ڪہ استرس دارم تور ھمینجے نڪشم😬 سنا:بیا چاے ھار ببر، ھوش ڪو بالہ خشوجان خو چپہ نڪنے😂😂 نفس:مثلے بخیر مغز سر تو اتصالے ڪردہ عبرت چوپ باش دگہ😐 خلاصہ دگہ با عالمے از استرس و لرزیدن دست و پاخو چاے ھا وردیشتم برفتم احوالپرسے ڪردم و بہ ھمگے چاے گدیشتم زودے از خنہ بدرشدم و برفتم اشپزخنہ ھوف قلبم بہ دھنم امد تا رفتم و امدم😬 بعد از میوہ بردن حدود 2 ساعتے تیر شد ڪہ ڪم ڪم ماستن برن مم رفتم دگہ خدافزے ڪردم اونام برفتن بعد رفتن نا مادر مہ گفتن مادر:سبا قومہا خو میارن ڪہ خسرونے اخرہ، شاو یو ھم مرداینا میاین https://t.center/Donyaiykhatirat_2023