با همه‌ی بی سر و سامانی‌ام باز به دنبالِ پریشانی‌ام طاقتِ فرسودگی‌ام هیچ نیست در پیِ ویران شدن آنی‌ام آمده‌ام بلکه نگاهم کنی عاشقِ آن لحظه‌ی طوفانی‌ام دل خوشِ گرمای کسی نیستم آمده‌ام تا تو بسوزانی‌ام آمده‌ام با عطشِ سال‌ها تا تو کمی عشق بنوشانی‌ام ماهیِ برگشته زِ دریا شدم تا تو بگیری و بمیرانی‌ام خوب‌ترین حادثه می‌دانم‌ات خوب‌ترین حادثه می‌دانی‌ام؟ حرف بزن ابرِ مرا باز کن دیر زمانی است که بارانی‌ام حرف بزن حرف بزن سال‌هاست تشنه‌ی یک صحبتِ طولانی‌ام ها... به کجا می کِشی‌ام ها... نکشانی به پشیمانی‌ام!