داشتم دکتر نیکول رو می‌خوندم و درمورد این صحبت میکرد که چطور «توضیح دادن بیش از حد» اذیتمون می‌کنه و یه سری راهکار ارائه داد: اگر این مسئله دغدعه‌ی شما هم هست پیشنهاد میکنم این متن رو بخونید: بیش از حد توضیح دادن در واکنش به استرس اتفاق می‌افته. وقتی میخوایم یه موضوعی رو خیلییییی زیاد توضیح بدیم از این میترسیم که حرفمون اشتباه برداشت بشه یا ازمون ناراحت بشن. حالا توضیح بیش از حد چجوری به نظر می‌رسه: • دائما عذرخواهی کردن و تلاش برای اینکه ثابت کنیم آدم خوبی هستیم. • بیش از حد جزئیات دادن • سعی برای اینکه کارهامون رو توجیه کنیم با هرررر دلیلی • اینکه حس کنی نمی‌تونی صحبت کردن رو قطع کنی، حتی با وجود اینکه دوست داری این‌کار رو بکنی. بیش از حد توضیح دادن خیلی رایجه مخصوصا وقتی این شکلی بزرگ شدی: • دائما با سکوت تنبیه می‌شدی • مورد قلدری قرار میگرفتی • وقتی احساساتت رو بروز می‌دادی نادیده گرفته میشدی یا بابتش بهت شرم میدادن • بهت می‌گفتن تو بیش از حد حساسی یا بیش از حد دراما میسازی وقتی فکر می‌کنی این توضیح بیش از حد داره بهت کمک می‌کنه، درواقع داره استرس بیشتری به تو میده. هم به تو و هم به کسی که درحال دریافت این اطلاعاته. آدم‌ها به صحبت‌های شفاف و پر از مهر واکنش بهتری نشون میدن. واضح گفت‌وگو کردن باعث میشه آدم‌ها در گفت‌وگو کمتر مضطرب بشن. با تمرین متوجه میشی که به عنوان یک بزرگسال نیازی به توضیح بیش از حد نداری. و متوجه میشی چقدر با اعتماد به نفس بیشتر ارتباط برقرار میکنی و چقدر واکنش‌های بهتری دریافت میکنی. به جای: من خیلی سرکار شلوغم. یه پروژه بزرگ دارم و رئیسم خیلی اذیتم میکنه. میدونی که چقدر دوست دارم کمکت کنم ولی چون با خیلی چیزها سروکار دارم مجبورم این سری این‌کار رو‌ انجام ندم. این رو امتحان کن: نمی‌تونم انجامش بدم. در حال حاضر خیلی شلوغم. به جای: لطفا لطفا میشه مطمئن باشی توی غذا هیچ پنیری نباشه؟ اگر باشه بدبخت میشم، مریض میشم متنفرم ازینکه درد بکشم اگر پنیر بخورم مجبور بقیه هفته بدبختی بکشم. این رو امتحان کن: من به پنیر آلرژی دارم. لطفا پنیر نباشه. @DeyrBook