صنعت خودروسازی، کلاه گشاد سرمایهداری بر سر مردم دنیا،
رشتهتوییت منتشر شده در توییتر
👇خودرو پرهزینهترین و نابهینهترین و آلودهکنندترین روش حملونقل در جهان است و طی قرن گذشته با تبليغات گسترده چنان بر اقتصاد دنیا چنبره زده و است که خودرو اولین گزینه حملونقل در ذهن اکثریت مردم دنیاست.
تقریبا هر انسانی پس از خرید/تهیه سرپناه که نیاز اساسیست، در مرحله بعد به فکر تهیه خودرو به عنوان وسیله حملونقل است. این نتیجه ١۵٠ سال تبلیغات فراگیر و جهان شمول و مختلف صنعت خودروسازی و تسهیلات بسیار فراهم شده برای ایشان توسط حکومتها ست.
امروزه ما برای رفتن از نقطه ١ به ٢ حاضریم حدود یک-دو تن فولاد و ماده را همراه خود جابجا کنیم، یعنی دهها برابر بیشتر از انرژی لازم برای جابجایی انسانها، خرج جابجایی میلیونها تن فولاد و ماده میگردد که بالنفسه دلیلی برای جابجایی ندارند و فقط وسیله تسهیل کننده جابجایی انسانند.
برای امکان حمل این یک دو تُن ماده، از جیب جامعه، خیابان و جاده و اتوبان ساخته میشود و از جیب جامعه هزینه نگهداری پرداخت میشود تا خودروسازها بتوانند به راحتی محصولات خود را به مردم بفروشند و سود زیادی ببرند.
هزینه آلودگی ناشی از سوخت فسیلی، نیز از جیب جامعه پرداخت میگردد (بیمه همگانی و..) در حالی شرکتهای خودروسازی به بهانهی ایجاد شغل برای جامعه از هزاران تخفیف و معافیت مالیاتی برخوردارند و در مجموع از افراد جامعه درصد مالیات کمتری پرداخت میکنند.
شرکتهای خودروسازی همهگونه تلاش میکنند تا استاندارهای محیطزیستی ایجاد شده توسط حکومتها را نیز دور بزنند (مثلا ماجرای دیزلگیت فولکس واگن) و با سود سرشاری که به دست آوردهاند به راحتی جریمه آن را پرداخت میکنند و به آلوده کردن محیطزیست ادامه میدهند.
شرکتهای خودروسازی به همراه شرکتهای نفتی و گازی تمام تلاش خود را میکنند که از حرکت به سوی خودروهای الکتریکی جلوگیری کنند (لابیهای این شرکتها در آمریکا، اروپا و چین و ژاپن) و وقتی موفق نمیشوند، با تمام قدرت سنگاندازی میکنند تا این حرکت هرچه کندتر انجام شود.
تخصیص منابع از مالیات مردم برای ساخت خطوط حملونقل ریلی همیشه مورد مخالفت این شرکتها و عوامل و لابیهایشان در عرصه سیاست کشورهای مختلف بوده است و همیشه در صدد ایجاد امکانات بیشتر برای خودروها از جیب جامعه (طراحی شهری بر اساس خودرو) و فروش بیشتر خودرو به مردم بودهاند.
با انباشت دیوانهوار سرمایه در بالای هرم ثروت جامعه طی ۵٠ سال گذشته در دنیا، دیگر جامعه هدف خودروسازی و لابیهای آنها تغییر کرده و ساخت خودروهای گران و لوکس، ایجاد نیازهای جدید برای این طبقه ثروتمند و ایجاد امکانات شهری برای ایشان در اولویت خودروسازی در سراسر دنیاست.
به عنوان مثال هزینه حملونقل هر انسان در هر کیلومتر با خودرو شخصی (مثلا در آلمان) ٢٠ سنت است و با متوسط قیمت ۵٠٠٠ یورو در سال (یا به طور متوسط ١۵٠٠٠ کیلومتر در سال) برای داشتن و نگهداری یک خودرو، هزینه هر کیلومتر مسافرت به ٣۵ سنت افزایش پیدا میکند. ١١- در حالیکه برای هر کیلومتر با پای پیاده، (۵٠ کیلوکالری = ٢٠ گرم نان) حدود ۵ سنت و با حملونقل شهری حدود ٨-١٠ سنت (بر اساس هزینه در یک شهر متوسط با ١ میلیون جمعیت) برای انرژی مورد نیاز هزینه میشود.
این محاسبه بدون درنظر گرفتن هزینه همه زیرساختهای لازم برای رفتوآمد خودروهاست.
هزینه ساخت و نگهداری حملونقل ریلی به مراتب کمتر است و باید در نظر گرفت ساخت تونل قسمت اعظم این هزینههاست و دلیل اول و عمده ساخت تونل برای حملونقل ریلی، عدم اختلال در حملونقل جادهایست.
درصورت اولویت دادن به حملونقل ریلی این هزینه نیز کمتر میشود.
کشوری را فرض کنید که شهرسازی بر اساس اولیت انسان به ماشین طراحی شده است، مسافتهای کوتاه شهری با پای پیاده دلنیشنتر و راحتتر است. برای مسافتهای بیشتر شهری همه امکانات دوچرخهسواری را تشویق میکند و سفرهای بلندتر و بینشهری با مترو و قطار سریعتر، راحتتر و ارزانتر است.
چه کسی از این روش طراحی سود بیشتر میبرد و اثرات آن بر محیطزیست و سلامت جامعه چیست؟
در یکی از قسمتهای آینده
دموکراسی درکار درباره صنعت خودروسازی در سیستم سرمایهداری بیشتر حرف میزنم.
@DemocracyDarkar#دموکراسی_درکارhttps://twitter.com/DemocracyDarkar/status/1084051856828088320?s=19