دو راه سلطه: فعالیت اقتصادی نظامیان در ترکیه و مصرارتش ترکیه و مصر در اقتصاد کشورهایشان حضوری پررنگ دارند. ارتش ترکیه پس از چند دهه سلطهی چشمگیر بر دولت، به حاشیه رانده شده، در عوض ارتش مصر پس از قدری دورشدن از سیاست، دولت را بهطور کامل در دست گرفته است.
◀◀ ترکیه ● ارتش ترکیه کسبوکار اقتصادی غیرنظامی را از سال ۱۹۶۰، درست پس از کودتای ۲۷ مه آغاز کرد و یک سال بعد صندوق بازنشستگی خود یعنی «اُیاک» را شکل داد. نظامیان قانونی وضع کردند که طبق آن، ایاک هم در میانهی بخش دولتی و خصوصی، و هم در میانهی بخش نظامی و مدنی قرار میگرفت و به اُیاک اجازه میداد از مزایای هر دو بخش خصوصی و دولتی بهره ببرد. همچنین اموال ایاک در قانون بهنحوی تعریف شده که همچون اموال دولتی در تعقیب قضایی قابل مصادره نیست.
● در دههی ۱۹۶۰، اُیاک بهتدریج در همهی بخشهای اقتصادی با سود بالا سرمایهگذاری کرد، از جمله بیمه، صنایع غذایی، و کشاورزی، و در همهی این بخشها از حمایتدولتی و معافیتهای مالیاتی برخوردار شدند.
● پس از کودتای ۱۹۸۰ ترکیه، دولت بهسوی اقتصاد نئولیبرالی چرخید، و اُیاک سرمایهگذاریهای خود را به فعالیتهای پرسودتر برد، از جمله صادرات، خرید کسبوکارهای خصوصیشده، ساختمانسازی، حملونقل، و گردشگری.
● اُیاک بر اساس میزان داراییها در حال حاضر یکی از پنج مجتمع اقتصادی بزرگ ترکیه است. این صندوق در سال ۲۰۰۵ با خرید شرکت اردهمیر، غول صنایع فولادی، ۵۰درصد به مجموع داراییهایش افزود.
● ایاک هماکنون در زمینههای متنوعی همچون معدن، فلزات، ترابری و خودروسازی، سیمان و بتن، کاغذسازی، امور مالی، انرژی، صنایع شیمیایی، فعالیت میکنند.
● نظامیان عضو ایاک، مستقل از رتبهشان، همگی از سود فعالیتهای اقتصادیاش برخوردار میشوند.
◀◀ مصر● نخستین رئیسجمهور نظامی مصر، جمال عبدالناصر، در دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، نظامیان شاغل و بازنشسته را در بسیاری از مناصب مدیریتی دولت به کار گماشت.
● در دههی ۱۹۷۰، انور سادات فعالیت اقتصادی بخش خصوصی را بر توسعهی دولتی ارجحیت داد و این امر در ورود ارتش به اقتصاد مؤثر بود. مصر تنها یک نهاد با تواناییهای فنی و سازمانیای داشت به کار توسعه بیاید؛ و آن نیز ارتش بود.
● انجام طرحهای اقتصادی غیرنظامی توسط واحدهای ارتش با این استدلال توجیه شد که این نیروها باید بتوانند هم به توسعهی اقتصادی کشور کمک کنند و هم هزینههای نظامیشان را خودشان تأمین کنند.
● در دههی ۱۹۸۰، حسنی مبارک برای ارتش نقش واسطهگری در اقتصاد تعریف کرد و جای پای نیروهای مسلح در اقتصاد مصر را محکم کرد. مبارک در سال ۱۹۹۲ برنامهی تعدیل اقتصادی صندوق بینالمللی پول را پذیرفت که طی آن باید از هزینههای دولت میکاست.
● با کاستن از هزینههای رفاهی، مبارک برای جلوگیری از نارضایتی و شورش احتمالی نظامیان به نظامیان اجازه داد برنامههای اقتصادیشان را گسترش دهند. کارخانههای نظامی بخشی از تولیدات خود را به لوازم خانگی، خودرو، آفتکش، و وسایل حملونقل اختصاص دادند. همزمان، سازمان طرحهای خدمات ملی نیز به اجرای طرحهای بلندپروازانهای در زمینهی تولید محصولات کشاورزی اقدام کرد.
● ارتش از سربازان وظیفه در فعالیتهای اقتصادیاش استفاده میکند. صدها هزار جوان مصری در کارهای اقتصادی با دستمزدهای اندک کار یا بگوییم بیگاری میکنند. سود فعالیتهای اقتصادی نظامیان فقط میان افسران عالیرتبه تقسیم میشود که نقشهای مدیریتی دارند.
● عبدالفتاح السیسی رئیسجمهور نظامی فعلی هم نظامیان را بیشازپیش بر اقتصاد این کشور مسلط کرد.
◀◀ مقایسهی مدل ترکی با مدل مصری● فعالیت تجاری نظامیان مصری برخلاف همتایان ترکشان نه تمرکز سازمانی دارد و نه در دست متخصصان غیرنظامی است: نظامیان مصر ترجیح دادهاند در همهی سطوح خود مدیریت کارها را به عهده داشته باشند.
● نظامیان مصری در کسبوکارهایشان غیرنظامیان متخصص را در سطوح بالای مدیریتی به کار نمیگیرند و فقط در مدیریتهای میانی از آنها استفاده میکنند، و همین امر باعث سوءمدیریت و تصمیمهای نادرست میشود.
● فعالیت اقتصادی نظامیان هم در ترکیه و هم در مصر در واقع عاملی برای تثبیت و حفظ نفوذ سیاسی آنها هم بوده است. همین باعث شده جامعهی هر دو کشور انتقاداتی به این فعالیتها داشته باشد. ولی نوع اعتراضات در جامعهی مصر که در مجموع تحت نظام غیردموکراتیکتری است با ترکیه متفاوت است؛ همانطور که عملکرد اقتصادی نظامیانش هم متفاوت است.
● مقایسهی ترکیه و مصر نشان میدهد که فساد فعالیت اقتصادی نظامیان در صورتهای غیردموکراتیکتر و غیرشفافتر همچون مصر، از قضا واضحتر و زنندهتر است.
چکیدهای از این پژوهش را در زیر بخوانید:
https://daneshkadeh.org/military-economy/13057/@Daneshkadeh_org