غزل د غاړې تاویزونه کومې څاه ته واچوه دا ټولې اندېښنې او ګیلې شاته واچوه اتڼ ته ورته مخکې شه، دا مړۀ زړونه ژوندي کړه اوږده اوږده لاسونه دې دریا ته واچوه ما ولې د یوسف غوندې په نۀ جرم رانیسې عزیزه! ځنځیرونه زُلیخا ته واچوه تۀ وخانده چې څنګه د تقوا پولې نړېږي اورونه په دې سپینه خولۀ دنیا ته واچوه راځه چې نن د زړۀ حال له یو بل سره شریک کړو دا نورې کیسې ټولې یوې خوا ته واچوه تقدیر چې څۀ کوي "جانانه" بس هغه به کېږي د غم پاڼې ټوټه ټوټه هوا ته واچوه