📗📗📗📗#سه_هدف_اصلی دبستانک
#نشر_فردین، با انتشار کتابهای دبستانک، تدوین و اجرای مرحله به مرحلهی
#پازل_آموزشی_دبستانک و با طراحی و اجرای برنامههای دیگری که به تدریج ارائه خواهد شد، سه هدف اصلی را دنبال میکند.
این
#سه_هدف،
از پایین به بالا (کماهمیتترین تا مهمترین) عبارتند
از:
۳.
#ارتقای_دانشمجموعهی کتابهای دبستانک
از همان ابتدا به دنبال ارتقای
#دانش دبستانکیهاست. به عنوان مثال، اگر کودکی در فاصلهی سنین ۳ تا ۶ سالگی، مطالب مجموعهی ۲۰ جلدی
#پیش_تیزهوشان را کار کند، قطعاً دارای همهی معلوماتی (و مهمتر
از آن صاحب روحیهای) خواهد بود که در دوران دبستان، افزایش قابل توجهی در میزان و نحوهی
یادگیریاش داشته باشد.
اما همه جا به والدین و مربیان اعلام و تأکید میکنیم که به هیچ وجه اصرار خاصی برای یاددادن همه چیز به کودک نداشته باشند و او را آزاد بگذارند تا آنچه را دوست دارد، یاد بگیرد.
و همواره تکرار میکنیم، اگر این یا آن چیز را هم یاد نگرفت زیاد مهم نیست. بعدها و بعدها فرصت دارد و یاد خواهد گرفت. (به این موضوع باز میگردم)
۲.
#لذت_بردن_از_یادگیریدومین هدف دبستانک، که
از هدف قبلی (که هدف سوم بود) بسیار مهمتر است، لذتی است که کودک باید
از یادگیری ببرد.
خاطرههای او
از آموزش و
یادگیری باید همواره «خوش» باشد.
به تدریج باید او چنان آموخته شود که با دیدن دفتر و کتاب نیز احساس خوشایندی پیدا کند. این هدفی است که در تهیه و چاپ انتشار کتابهایمان سعی در رعایتش داریم.
اگر کودکی
از یادگرفتن
لذت ببرد مسلما میزان و کیفیت
یادگیریاش آنچنان ارتقا خواهد یافت که آن مورد عدم
یادگیری که در بند قبل، اشاره شد، هیچگاه پیش نخواهد آمد
به همین دلیل است که تاکنون دهها کتاب را که شامل دو مجموعه و چند کتاب دیگر بوده است، با آنکه هزینهی قابل ملاحظهای صرفشان شده بود و به رغم ویژگیهای بسیار مثبت،
از چرخهی کار و تولید کنار گذاشتهایم.
در نگارش، طراحی و چاپ نیز همهی سعیمان این است که کودک، هنگام مطالعه (به دلایل مختلف)
از مطالعهی آن
لذت ببرد.
اما دبستانک، هدفی بسیار مهمتر
از هر دو هدف یاد شده دارد.
۱.
#عادت_کنیم_از_یادگیری_لذت_ببریمیعنی اینکه کودکان (و خود ما)
از یادگیری این یا آن مطلب
لذت ببرند (و
لذت ببریم) کافی نیست. باید عادت کنند ( و عادت کنیم)
از یادگیری لذت ببرند ( و
لذت ببریم).
طراحی و برنامهریزی انتشار کتابهایمان در این جهت است و به تدریج که بتوانیم هر چه بیشتر، قسمتهای پازل آموزشی دبستانک را تکمیل و منتشر کنیم، به هدف اول و اصلی خود نزدیکتر میشویم. هدفی که شعار اصلی دبستانک است.
چرا
#عادت ؟ آیا
#عشق و علاقه بهتر نیست؟
به گمان ما که سعی داریم آن را با مطالب و کتابهایمان جا بیندازیم،
#عادت بسیار فراتر، مؤثرتر و مهمتر
از #عشق است.
عادت، عشقی است که پخته شده، انسجام یافته و در جای خود قرار گرفته است.
کودکان اگر تا قبل
از پایان دوران دبستان، عادت کنند
از یادگیری لذت ببرند، تا پایان عمر، به پیگیری و مراقبت آموزشی
از سوی دیگران نیاز نخواهند داشت.
به طور مثال همهي ما در طول زندگی و در خانوادههای خود، زوجهایی را دیدهایم که وقتی سالهای بسیار طولانی با هم زندگی کردهاند، با فقدان یکی، دیگری هم به فاصلهای کوتاه در پی او روان میشود. این اعجاز عادت است. زوجهایی که زیاد کلمات و جملات عاشقانه استفاده نمیکردند یا اصلاً نمیگفتهاند، اما در عمل، عشقی والا، پخته و جاافتاده به یکدیگر داشتهاند.
البته دبستانکیها که به آن سن برسند، هم آن عشق والا را خواهند داشت و هم
از بهترین جملات و ابرازها استفاده میکنند.
آیا میتوانید تصور کنید شاعری که دارد با
لذت تمام شعر میگوید و به جملات بعدی فکر میکند، نقاشی که با کیف تمام دارد برای قسمتی
از اثرش، رنگ مخلوط میکند، کفاشی که دارد مدل تازهای را که خود طراحی کرده میدوزد و ... به ساعت نگاه کنند؟ که منتظر ساعت پایان کار باشند.
#دنیای_زیبای_فردا را انسانهایی میسازند که به کارشان
#عشق میورزند، به همراهانشان به مردمشان، به سرزمینشان و به زمینشان.
این دنیا به روشنی هرچه تمامتر خواهد آمد.
دیر یا زودش چندان مهم نیست. باشیم یا نباشیم هم مهم نیست. همینکه میدانیم حتماً خواهد شد و چنین خواهد بود، کافیست.
آن
#فردا، هر روزی که باشد جشن همهی ماست. جشن شما، جشن ما، ...
#جشن_بزرگ_دبستانک.
#عادت_کنیم_از_یادگیری_لذت_ببریم#سیدرضا_تهامی @dabestanak📙📙📙📙