📂📂📂📂📂📂♦️ نکاتی روانشناختی از «بازی»
🔹 «برای ذهنی خودخواه، ستمگر و زورگو،
هر نوع شوخی و بازی، نوعی تهدید است»
مصاحبه ای کوتاه با دکتر
ریکاردو رودولفوروانکاو و استاد ممتاز روانشناسی دانشگاه بوئنوس آیرس
🔎 تا چه حدی بازیکردن با احساس آزادبودن در ارتباط است؟
🖊🔺 ارتباط بسیار تنگاتنگی بین بازیکردن (از دوران کودکی تا بزرگسالی) و احساس آزادبودن وجود دارد. وقتی احساس آزادبودن در معرض خطر قرار میگیرد، باید در نظر داشت که بازیکردن خطرناک و تا حدی ممنوع شده است. زیرا همهکاری خطرناک شمرده میشود. این را مثلا دربارهی کودکی میتوان گفت که در خانوادهای بزرگ میشود که در آن خانواده، همهچیز باید «در جای خودش» قرار گیرد. این در حالیست که بازی، برعکس، به این معنی است که لزوماً همه چیز در جایش قرار نگیرد. از نظر سیاسی، اتفاقی مشابه میافتاد. مثلا در رژیمهایی که چیزهایی ممنوع هستند و با آنها نمیشود «بازی» کرد. برعکس، یک «انقلابی»، کسی است که بازی میکند. اصلا درجه ایاز انقلابیبودن در هر کودک یا بزرگسالی که بازی میکند، وجود دارد.
🔎 از دیگر تظاهرات بازی و تاثیر روانشناختی آن به چه چیز میتوان اشاره کرد؟
🖊🔺 در کار کردن، در تحصیل و حتی آشپزی، درجه ای از بازیکردن و احساس آزادی داشتن لازم است. از طرف دیگر چه در کودک و چه در بزرگسال، بازی کردن با شادبودن همراه است و این برای سلامت روان لازم است.
🔎 چه چیزهایی را پاتولوژی بازی کردن میدانید؟
🖊🔺 مثلا وقتی بازیکردن جنبه ی «مصرف گرایی» پیدا میکند و از معنای اصلی بازیکردن دور میشود. در عصر حاضر، نوجوانی زودتر شروع شده و دیرتر پایان مییابد؛ این به نوبهی خود سبب شده که در کل، محدودهی نامشخص هویتی در نوجوان، گسترش یابد.
یکی از مواردی که می تواند سوال برانگیز باشد موقعی است که کودک یا نوجوانی که با آزادی و بدون جایگزینی بازی نکرده است یعنی مثلا به صورت دفاعی یا به عنوان جایگزینی بازی کرده است، با بدن خود بازی می کند: با لباس، خالکوبی، اعتیاد و همه چیز بازی می شود. یا در بزرگسالی سعی میکند با دیگران بازی کند؛ دیگران را مجبور میکند آنجور که خودش میپسندد لباس بپوشاند یا بازی بدهد.
#ریکاردو_رودولفو#بازی #آزادی #شادی #روان_شناختی۱۶ آگوست ۲۰۱۹ (25 مرداد 98)
🖊🔺 به نقل از: Psychoanalysiseducation
📂📂📂📂📂📂@dabestanak