هر گاه راه
#گریزی نیست، همواره راه
#عبوری هست. پس، از رنج و درد رو برنگردانید. با آن
#رو به رو شوید و آن را به طور
#کامل احساس کنید. آن را
#حس کنید، اما در باره آن
#فکر نکنید. در صورت لزوم درد و رنج خود را
#ابراز کنید، اما در باره آن در ذهن خود فیلم نامه ننویسید. تمامی توجه خود را به
#احساس معطوف کنید، نه به شخص، رویداد یا وضعیتی که در ظاهر موجب آن بوده است. اجازه ندهید ذهن به بهانه ناراحتى، از شما یک
#مظلوم بسازد. احساس تأسف برای خود و بازگویی ماجراها برای دیگران، شما را اسیر
#ناراحتی نگه می دارد.
از آنجا که امکان ندارد بتوان از
#عواطف دور شد، تنها راه دگرگونی، آن است که به درون احساس بروید، وگرنه هیچ چیز
#تغییر نخواهد کرد. پس توجه کامل خود را به
#احساستان بدهید و از برچسب زدن ذهنی به آن دوری کنید. در همان حال که به درون احساس می روید، به شدت
#هشیار باشید. در آغاز شاید مکان تاریک و
#ترسناکی به نظر بیاید. هنگامی که میل به رو گرداندن از
#درد در شما شدید شد، این خواسته را
#مشاهده کنید، اما به آن عمل
#نکنید. همچنان توجه خود را بر درد متمرکز نمایید و اندوه، ترس، دلهره، تنهایی و هر چه را که هست،
#لمس کنید. هشیار و حاضر باقی بمانید؛ حاضر با تمامی وجودتان، با یکایک سلول های بدنتان. شما با این کار
#نور را به داخل تاریکی می تابانید. این شعله
#آگاهی شماست.