شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living
#اختلاف_نژادی
Channel
209
subscribers
513
photos
72
videos
383
links
اپیدمی و آشکارگی شکاف های طبقاتی و نژادی
#ادوارد_پوزنت
برگردان: #سروش_خانی
فیلادلفیا پایتخت آمریکا در ژوئیه 1793درگیر مرض تب زرد شد. این اپیدمی به مدت سه ماه شهر را فلج کرد و یک دهم جمعیت، یعنی حدود 5000 نفر را به کام مرگ کشاند. خیابانها پر از اجساد شده و افراد در حال مرگ بدون مراقبت رها شده بودند. بسیاری از فیلادلفی ها که از عفونت وحشت داشتند، خود را در خانه های خود حبس کردند و هزاران نفر از شهر گریختند، از جمله قهرمانان ملی مانند جورج واشنگتن و توماس جفرسون.
این اعضای جامعه آزاد آفریقایی-آمریکایی فیلادلفیا بودند که به جلوگیری از فروپاشی شهر کمک کردند. هنگامی که شهردار مردم را به پرستاری از بیماران، جمع آوری اجساد و حفر قبرها فراخواند ، زنان و مردان فقیر سیاهپوست پاسخ دادند و با اینکار خود را در معرض خطر و آسیبی سترگ قرار دادند. آیزاک هستون، که به تب زرد مبتلا شده بود، اندکی قبل از مرگ نوشت: " نمی دانم اگر سیاه پوستان نبودند، مردم چه می کردند، چرا که پرستاران کلیدی آنها هستند."
پو زنِت در متن پیش رو با روایت آنچه در تب زرد موجب تقویت همبستگی، شکست فروپاشی اجتماعی ناشی از بیماری و برون رفت از بحران شده است بر اهمیت ائتلاف میان نخبگان و سایر اقشار جامعه بویژه اقشار کم برخوردار و رانده شده در شرایط مشابه مانند پاندمی اخیر تاکید می کند.
دو قرن بعد، بیماری تغییر کرده اما داستان تغییر نکرده است. اکنون، مانندگذشته، سهم نامتناسبی از کارکنان مشاغل ضروری شهر، از اقشار کم برخوردارند هستند -پرستاران، تکنسین ها و رانندگان تحویل کالا که شهر را در حالیکه بسیاری از ما در خانه های خود هستیم، پویا و زنده نگه می دارند. اکنون، مانند آن زمان، این ویروس مسری بیشترین آسیب را به این مردان و زنان وارد کرده است.
مانند جنگ، اپیدمی ها نیز نابرابری های جامعه را آشکارمی سازند. و یادآور می شوند که تا چه اندازه تجربه ما از بیماری با درآمد و نژاد ارتباط دارد، مرضی که بار دیگر شکاف هایی را در جامعه ایجاد کرده و تلفات نابرابری را که یک اپیدمی می تواند؛ بر فقرا و حاشیه نشینان تحمیل می نماید. آگاهی ای که پس از مرگ جورج فلوید به اعتراضات علیه نژادپرستی در سراسر آمریکا و فراتر از آن دامن زد؛ پی آیند و نشانگراین موضوع است. از این منظر، بازتاب هایی از داستان فیلادلفیا در اپیدمی حال حاضر قابل توجه اند.
اپیدمی ها، از مرگ سیاه تا ایدز، اغلب منجر به طغیان نفرت علیه گروه های حاشیه ای می شود. وقتی رنج و مرگ غیر قابل درک به نظر می رسد، مردم می خواهند کسی را سرزنش کنند و غالباً به گروه هایی روی می آورند که از قبل نسبت به آنها وحشت داشته یا از آنها بیزارند.
جامعه آزاد سیاه پوستان فیلادلفیا در اپیدمی سال 1793 می توانست انتخاب کند که بیرون گود باشد. تعداد آنها کم بود، بسیاری از آنها آزاد بودند - و بیشتر آنها دور از اسکله ها زندگی می کردند، جاییکه پشه های تب آور متمرکز شده بودند. این گروه در مورد آینده خود اطمینان نداشتند و از سویی زندگی در کنار حتی برده های آزاد شده مورد قبول بسیاری از سفیدپوستان نبود. . با این وجود، وقتی ندای کمک آمد، دو مرد سیاه پوست پیش آمدند: #آبسالوم-جونز و #ریچارد_آلن . اقدامات آنها در دفع بحران تب زرد و بعدها احقاق برابری نژادی از طریق بسیج مردمی بسیار مثمر ثمر بود.
ساموئل کوه ن، یک مورخ، تاریخچه بیماری در غرب را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و نتیجه گرفته است که اپیدمی ها بیشتر، جوامع را به هم نزدیک می گردانند تا آنکه آنها را از هم جدا سازند. این یک تز بحث انگیز است، اما وقایع سال 1793 تا حدی آن را نشان می دهد. در میانه فروپاشی نظم اجتماعی، جونز و آلن ائتلافاتی تشکیل داده و احساس همبستگی نژادی را بنا نهادند که پیش از آن غیرقابل تصور بود. این نخبگان تصمیم گرفتند با این استدلال که تهمت های نژادی کری "ذهن مردم را به کلی علیه ما خدشه دار می کند" در کنار کارگران ضعیف بایستند.
متن کامل در اتووود:
🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7282
🔊 @City_PlaceForLiving
#اپیدمی #پاندمی #ویروس_کرونا #پسا_کرونا #کووید19 #بهداشت_سیاسی #اختلاف_طبقاتی #اختلاف_نژادی
.
#ادوارد_پوزنت
برگردان: #سروش_خانی
فیلادلفیا پایتخت آمریکا در ژوئیه 1793درگیر مرض تب زرد شد. این اپیدمی به مدت سه ماه شهر را فلج کرد و یک دهم جمعیت، یعنی حدود 5000 نفر را به کام مرگ کشاند. خیابانها پر از اجساد شده و افراد در حال مرگ بدون مراقبت رها شده بودند. بسیاری از فیلادلفی ها که از عفونت وحشت داشتند، خود را در خانه های خود حبس کردند و هزاران نفر از شهر گریختند، از جمله قهرمانان ملی مانند جورج واشنگتن و توماس جفرسون.
این اعضای جامعه آزاد آفریقایی-آمریکایی فیلادلفیا بودند که به جلوگیری از فروپاشی شهر کمک کردند. هنگامی که شهردار مردم را به پرستاری از بیماران، جمع آوری اجساد و حفر قبرها فراخواند ، زنان و مردان فقیر سیاهپوست پاسخ دادند و با اینکار خود را در معرض خطر و آسیبی سترگ قرار دادند. آیزاک هستون، که به تب زرد مبتلا شده بود، اندکی قبل از مرگ نوشت: " نمی دانم اگر سیاه پوستان نبودند، مردم چه می کردند، چرا که پرستاران کلیدی آنها هستند."
پو زنِت در متن پیش رو با روایت آنچه در تب زرد موجب تقویت همبستگی، شکست فروپاشی اجتماعی ناشی از بیماری و برون رفت از بحران شده است بر اهمیت ائتلاف میان نخبگان و سایر اقشار جامعه بویژه اقشار کم برخوردار و رانده شده در شرایط مشابه مانند پاندمی اخیر تاکید می کند.
دو قرن بعد، بیماری تغییر کرده اما داستان تغییر نکرده است. اکنون، مانندگذشته، سهم نامتناسبی از کارکنان مشاغل ضروری شهر، از اقشار کم برخوردارند هستند -پرستاران، تکنسین ها و رانندگان تحویل کالا که شهر را در حالیکه بسیاری از ما در خانه های خود هستیم، پویا و زنده نگه می دارند. اکنون، مانند آن زمان، این ویروس مسری بیشترین آسیب را به این مردان و زنان وارد کرده است.
مانند جنگ، اپیدمی ها نیز نابرابری های جامعه را آشکارمی سازند. و یادآور می شوند که تا چه اندازه تجربه ما از بیماری با درآمد و نژاد ارتباط دارد، مرضی که بار دیگر شکاف هایی را در جامعه ایجاد کرده و تلفات نابرابری را که یک اپیدمی می تواند؛ بر فقرا و حاشیه نشینان تحمیل می نماید. آگاهی ای که پس از مرگ جورج فلوید به اعتراضات علیه نژادپرستی در سراسر آمریکا و فراتر از آن دامن زد؛ پی آیند و نشانگراین موضوع است. از این منظر، بازتاب هایی از داستان فیلادلفیا در اپیدمی حال حاضر قابل توجه اند.
اپیدمی ها، از مرگ سیاه تا ایدز، اغلب منجر به طغیان نفرت علیه گروه های حاشیه ای می شود. وقتی رنج و مرگ غیر قابل درک به نظر می رسد، مردم می خواهند کسی را سرزنش کنند و غالباً به گروه هایی روی می آورند که از قبل نسبت به آنها وحشت داشته یا از آنها بیزارند.
جامعه آزاد سیاه پوستان فیلادلفیا در اپیدمی سال 1793 می توانست انتخاب کند که بیرون گود باشد. تعداد آنها کم بود، بسیاری از آنها آزاد بودند - و بیشتر آنها دور از اسکله ها زندگی می کردند، جاییکه پشه های تب آور متمرکز شده بودند. این گروه در مورد آینده خود اطمینان نداشتند و از سویی زندگی در کنار حتی برده های آزاد شده مورد قبول بسیاری از سفیدپوستان نبود. . با این وجود، وقتی ندای کمک آمد، دو مرد سیاه پوست پیش آمدند: #آبسالوم-جونز و #ریچارد_آلن . اقدامات آنها در دفع بحران تب زرد و بعدها احقاق برابری نژادی از طریق بسیج مردمی بسیار مثمر ثمر بود.
ساموئل کوه ن، یک مورخ، تاریخچه بیماری در غرب را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و نتیجه گرفته است که اپیدمی ها بیشتر، جوامع را به هم نزدیک می گردانند تا آنکه آنها را از هم جدا سازند. این یک تز بحث انگیز است، اما وقایع سال 1793 تا حدی آن را نشان می دهد. در میانه فروپاشی نظم اجتماعی، جونز و آلن ائتلافاتی تشکیل داده و احساس همبستگی نژادی را بنا نهادند که پیش از آن غیرقابل تصور بود. این نخبگان تصمیم گرفتند با این استدلال که تهمت های نژادی کری "ذهن مردم را به کلی علیه ما خدشه دار می کند" در کنار کارگران ضعیف بایستند.
متن کامل در اتووود:
🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7282
🔊 @City_PlaceForLiving
#اپیدمی #پاندمی #ویروس_کرونا #پسا_کرونا #کووید19 #بهداشت_سیاسی #اختلاف_طبقاتی #اختلاف_نژادی
.
اپیدمی و آشکارگی شکاف های طبقاتی و نژادی
#ادوارد_پوزنت
برگردان: #سروش_خانی
متن کامل در اتووود:
🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7282
🔊 @City_PlaceForLiving
#اپیدمی #پاندمی #ویروس_کرونا #پسا_کرونا #کووید19 #بهداشت_سیاسی #اختلاف_طبقاتی #اختلاف_نژادی .
#ادوارد_پوزنت
برگردان: #سروش_خانی
متن کامل در اتووود:
🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7282
🔊 @City_PlaceForLiving
#اپیدمی #پاندمی #ویروس_کرونا #پسا_کرونا #کووید19 #بهداشت_سیاسی #اختلاف_طبقاتی #اختلاف_نژادی .