مینی‌‌سریال The Penguin، براساس کرکتر کمیک در جهان دی‌سی ساخته شده. یکی از ویلین‌هایی که دشمن بتمن خواهد بود و شروع سریال، از انتهای The Batman 2022 هست. نمی‌دونم از کجا شروع کنم. به راحتی، بهترین سریال کمیکی بود که دیدم؛ حتی بهتر از Loki و Moon Knight! چیزی که اصلا فکر نمی‌کردم از دی‌سی ببینم. سریال موفق شده که اتمسفر مافیایی و هیجان‌انگیز و قابل‌باوری از گاتهام غرق در بی‌قانونی و هرج و مرج بسازه. قصه‌ای داره که فارغ از جهان‌های فانتزی و کمیک بوکی، قابل توجه و قابل تماشاست. حتی اگر فن کمیک و جهان‌های ابرقهرمانی نباشید، می‌تونید پنگوئن رو ببینید. اصل مطلب اینه که فیلمنامه به شدت قویه. جوری همه‌چیز سر ضرب چیده شده و طبق برنامه پیش میره که نه از ریتم سریال کاسته میشه و نه از هیجانش. تا آخرین سکانس از آخرین اپیزود مخاطب درگیره. شخصیت‌پردازی‌‌ها فوق‌العاده‌ست و از اون مهم‌تر، بازیگرهایی هستن که تونستن جزئیات ظریف هر شخصیت رو به نمایش بذارن و احساسات متفاوتی رو به مخاطب القا کنن. حقیقتا مدت‌ها بود که تا این اندازه انزجار و نفرت و ترحم رو نسبت به هیچ کرکتری احساس نکرده بودم. هیچ نقصی در هیچ بازی‌ای نیست و من حتی نمی‌دونم به کدوم اشاره کنم. از کالین فارل در نقش پنگوئن بگم که حقیقتا شاهکار کرده! تا کریستین میلیوتی در نقش سوفیا فالکون، شهره آغداشلو در نقش نادیا مارونی و همه و همه که عالی هستن. این رو هم بگم که هویت ایرانی بخشیدن به خانواده‌ی مارونی واقعا واسم جذاب بود با این‌که نقش زیادی نداشتن. به هرچیزی که فکر می‌کنم درباره‌ی این سریال، شگفت‌انگیزه. گریم و طراحی صحنه و لباس، قاب‌ها، نورپردازی‌‌ها، موسیقی، تدوین و همه‌چیز، درست به اندازه و دقیق و فکر شده‌ست. حقیقتا همین‌ حالا که دارم می‌نویسم، هنوز تحت‌تاثیر آدرنالین بالایی هستم که توی خونم در جریانه. این چیزیه که من از سینما می‌خوام. سرگرم و هیجان‌زده‌م کن و کاری کن احساس کنم با زمانی که صرف دیدن تو کردم، هیچ کار بهتری نمی‌تونستم بکنم! پنگوئن خشنه، غم‌انگیزه، شاید یک جاهایی بامزه هم باشه، اما در نهایت به شدت هیجان‌انگیزه. ببینید. باید ببینید.