مینی‌سریال Dark Matter یا ماده‌ی تاریک، براساس کتابی به همین اسم با ژانر درام و علمی- تخیلی، قصه‌ی یک فیزیکدان اهل شیکاگو هست که ربوده میشه و در جهانی چشم باز می‌کنه که هیچ شباهتی به دنیایی که در اون زندگی می‌کرد نداره. ایده‌ی بسیار جالبی داره اما به جنبه‌ی علمی موضوع بیش از حد تکیه نکرده و بار درام قصه خیلی بیشتره. قصه اون کشش کافی برای همراهی تا انتها رو داره و تبدیل به دغدغه‌تون میشه. بازی‌ها خیلی خوبه اما بازی جوئل اجرتون به راحتی میشه گفت که فوق‌العاده‌ست. جلوه‌های ویژه‌ی نسبتا خوبی هم داره و قابل قبوله. چیزهایی که دوست نداشتم، اول از همه اسم سریال و کتاب و کلا قصه بود؛ چون تنها چیزی که درباره‌ش حرف زده نمیشه ماده‌ی تاریکه. قصه در اصل درباره‌ی برهم نهی کوانتومی و جهان‌های موازیه. یک چیز دیگه، ریتم کند اواسط سریاله که درسته نمی‌تونید رهاش کنید و کنجکاوی بر شما چیره میشه، اما از چیزی که می‌بینید خیلی هم خوشحال نیستید. می‌تونست یک تا دو اپیزود کوتاه‌تر باشه. موضوع سوم، پایان‌بندی فصل بود که با وجود حفظ هیجان و جالب بودن، باورپذیر نیست و سوالات زیادی به جا می‌ذاره. شاید ارتباطی به فصل دوم داره و اونجا این سوالات پاسخ داده میشه. در مجموع، موضوع بسیار جالب و جذابی داره اگر فن این مباحث هستید، بازی‌های خیلی خوبی داره، درام زیبایی داره، بی‌نقص نیست اما قطعا ارزش تماشا داره.