با چہ برگے حڪم دل ڪردے، ڪہ آسش دست ماست
برگ هاے سر، پیاپے آمد و پیوست ماست
شاہ و بے بے هم رسید و بعد از آن سرباز نیز
شهر دل با مردمانش، سرخوش و سرمست ماست
بے گمان، ؛ ڪت؛ مے شوے این دست، یعنے سہ بہ هیچ
حاڪم ناشے! ندانستے ڪہ دل ، همدست ماست
برگ ها را بر بزن ، از نو ورق را پخش ڪن
باز هم تیر و ڪمان دل ، بہ زیر شست ماست
تا شدے حاڪم ، چرا بستے بہ زنجیرت دلم؟
دل ، ندانستے یل زنجیر را بگسست ماست
یا حڪومت را رها ڪن ، یا دلم را واااگذار
حڪم رانے حق ما و ڪوچہ ے بن بست ماست....
#ناشناس