فی البداهه ای از استاد اسد_آزادبخت بعد از شنیدن صدای جاودانه
#شاه_عباس_مریدیان(شاباس)
سالهاست در زمینه ی آواها و نغمه های اسطوره ای تحقیق میکنم .
آواهای بیشماری را شخصا از حنجره هنرمندان بی بدیل شنیده ام و بسیاری از طریق نوار کاست بارها پشت و رو کرده ام تا ظرافت و زیبایی حنجره را از یک سو و تسلط بر اجرای مقام های آوایی را از سویی دیگر بسنجم .
هوره که مادر موسیقی ایرانی ست توسط مردمان
#لک_زبان بخوبی حراست شده که عمری به درازای تاریخ دارد.
درمیان هوره چران ایلاخ و گرمسیر یعنی نورآباد و کوهدشت، حنجره ی هوره چری بی حریف به نام
#استاد_شاه_عباس را بر همگان ترجیح میدهم .
پیچ وتاب تحریرهای حنجره ی این استادچنان لطافت و زیبایی خاصی به مخاطب منتقل میکندکه پروبال احساس را به راستی به آتش میکشاند و دل را به اقیانوس تاریخ تک بیت های بجا مانده میزند.
مخاطب درعمق طنین حنجره ی
شاه عباس به دنبال داشته های گمشده اش غرق می شود. ایوتوند ایلی بزرگ وخوشنام هستندکه از
#هرسین و
#کرمانشاه تا
#نورآبادو #کوهدشت ساکن بوده اما این گستردگی جمعیتی حداقل ۵کاست از این مورچر اسطوره ای ( مرحوم
شاه عباس) یافت نمی شود یا چنانچه وجود دارد دربین خانواده های اصیل پوشیده مانده.
درمجالی دیگر بیشتر از این استاد هوره چر خواهم گفت.
با سپاس اسداله آزادبخت
#آوای_باستانی_مور@asredelfan