☕️ بریده‌ی کتاب 📖🔎 #Study@AshemVohu2581 ↩️ نکته‌هایی اندر شیوه‌ی دخمه‌گذاری 💠 «در دین زرتشت، خاک، آب، هوا، و آتش و هر آن چه که آفریده‌ی خدایی است، باید پاک نگاه داشته شود. در دین زرتشت سفارش شده است که بدن درگذشته را به گونه‌ای در آخرین منزلگاه بگذارند که کمترین زیان و آلودگی را پدید آورد. برای این کار در بین زرتشتیان "دخمه" و "آرامگاه" مرسوم بوده و هست. 💠 دخمه ساختمانی است که در بالای کوه می‌سازند، در جایی که از شهر دور است، بدن مرده را به درون دخمه می‌گذارند و پرندگان لاشخور در مدت کوتاهی که از یکی دو ساعت بیشتر نمی‌شود، همه‌ی گوشت بدن مرده را می‌خورند و استخوان را باقی می‌گذارند. این گونه رفتار با بدن درگذشته، کنجگاوی افرادی را برانگیخته است که درباره‌ی آن چیز بنویسند. حقیقت این است که این روش بهترین راه خلاصی از بدن مرده است. نخست آن که این کاری است که در طبیعت با گوشت همه‌ی حیوانات مرده انجام می‌شود. حیوان زنده‌ای گوشت حیوان مرده را می‌خورد و به این ترتیب، بدن مرده خوراک برای حیوانات دیگری می‌شود. دوم آن که از آلودگی محیط زیست جلوگیری می‌شود. پس از این که گوشت مرده خورده شد، ماموران دخمه استخوان‌های خشک‌شده را در چاهی که در وسط دخمه قرار دارد، می‌ریزند و روی آن آهک و گوگرد (تیزاب) می‌ریزند تا بسوزد و خاکستر شود و وسیله‌ی آب باران به چهار چاهی که در چهار طرف چاه اصلی است، برود. ته و بدنه‌ی چاه اصلی با سنگ و سیمان پوشیده شده است تا مادام که استخوان‌ها در آن‌جاست و هنوز وسیله‌ی آهک و گوگرد متلاشی و پاک نشده، میکرب به خارج سرایت نکند. بعد از آن که استخوان‌ها خاکستر و ضدعفونی شد، وسیله‌ی باران شسته شده و به چاه‌هایی که ته آن‌ها از شن پوشیده شده، می‌روند در حالی که در وسط راه از چند دستگاه صافی و پاک‌کننده نیز رد می‌شود، به زمین فرو می‌رود. آیا این روش بهداشتی، عاقلانه و ساده نیست؟ آن‌هایی که از آم انتقاد می‌کنند، یا نادانند یا مغرض. 💠 در تهران این روش نتوانست دنبال شود، زیرا بدبختانه به علت توسعه‌ی شهر، دخمه که از شهر دور بود، در حاشیه‌ی شهر افتاد و پرندگان لاشخور کم شدند. از این رو، زمان بین گذاشتن بدن مرده تا خورده شدن آن وسیله تعداد کمی لاشخور، ساعت‌ها بلکه یکی دو روز طول می‌کشید. ضمنا در تهران دانشکده‌ی علوم پزشکی تاسیس شده بود و به بدن مرده برای تشریح احتیاج داشتند. (طبق قانون اسلام تشریح مرده حرام است) از این رو از دانشکده‌ی پزشکی مامورینی شب‌ها می‌رفتند و مرده‌های زرتشتی را می‌دزدیدند و به شهر می‌آوردند! می‌بایست جلوی این کار زشت به نحوی گرفته شود. 💠 سوم انتقاد نابه‌جای تنی چند از مسلمانان نادان و نفع‌طلب بود که فشار می‌آوردند این روش تغییر یابد. زرتشتیان ناچار شدند که به روش "تدفین" روی آورند. مقابر پادشاهان و بزرگان قدیم ایران نیز نشان می‌دهد که روش تدفین هم در ایران باستان معمول بوده است. 💠 نتیجه‌ی این بحث این است که در دین زرتشتی آن روشی برای خلاصی از بدن مرده پسندیده است که کمترین زیان را به محیط زیست بزند. نارسایی تدفین این است که هم خاک و آب زیرزمین را آلوده می‌کند و هم زمینی می‌شود برای کشاورزی و ساختمان به کار برد، بی‌استفاده می‌شود. شاید روش سوزاندن که امروز در غرب رسم شده و در شرق هم بین هندوان و بوداییان معمول بوده است، از جهت نتیجه‌ی کار به دخمه نزدیک‌تر باشد.» 📚 دیدی نو از دینی کهن ✍ فرهنگ مهر 🔥 @AshemVohu2581 🔥