↩️ رابطه‌ی ایران و تشیع به زبان ساده 💠 بخش سبزرنگ در نگاره‌ی بالا، قلمروی خلفای راشدین می‌باشد؛ قلمرویی که علی ابن ابی‌طالب، نه تنها در فتح آن به عنوان مشاور اصلی عمر ابن خطاب نقش داشت، بلکه خود به مدت پنج سال بر آن حکومت کرد. 💠 اکنون آنکه از سویی ایرانی نبودن علی یک حقیقت تاریخی آشکار است، و از سویی دیگر نیز حاکمیت او بر قلمرویی که ایران نیز جزئی از آن بوده است، واقعیتی تاریخی‌ست که هیچکس درباره‌اش تردیدی ندارد. اینک پرسش: آیا نمی‌توان گفت علی نسبت به ایران، یک حاکم اشغالگر بود؟ مگر نه آنکه حاکمیت تحمیلی بیگانگان در یک کشور را "اشغال" می‌نامند؟ 💠 همچنین این نکته را باید افزود که باور به معصومیت و خطاناپذیری علی در جایگاه امام نخست شیعیان، پاره‌ای ناگسستنی از تشیع است. اینک پرسشی دیگر: آیا باور به خطاناپذیری کسی که یک کشور را اشغال کرده است، به معنای باور به خطا نبودن اشغال آن کشور نیست؟ پس متوهمان پان‌شیعه چگونه می‌کوشند تشیع را "اسلام ایرانی" بنامند در حالی که این کیش اشغال و تجاوز به ایران را میان باورمندانش عادی‌سازی می‌کند؟ ✍ بهدین تیرداد نیک اندیش 🔥 @AshemVohu2581 🔥