↩️ نیکی مطلق اهورامزدا؛ از متافیزیک ارسطو تا دینکرد سوم 💠 ارسطو، فیلسوف یونانی که در اواخر دوره‌ی هخامنشی می‌زیست، در کتاب متافیزیک نوشته است: «شاعرانی -مانند فرکودس و بعضی از دیگران- که در تشریح جهان تنها به اسطوره توسل نمی‌جویند بلکه زبان شعر و زبان علم را به هم می‌آمیزند، آفریننده‌ی نخستین را خیر اعلی [= نیک مطلق] می‌دانند. مغان نیز چنین می‌گویند و از میان حکمای متاخر کسانی از قبیل امپدوکلس و آناکساگوراس با آنان همداستانند.» 💠 این سخن ارسطو درباره‌ی باور مغان دقیقا همسو با گزاره‌ایست که در دینکرد، دومین بنمایه‌ی مهم زرتشتی، آمده است و در آن، خیر اعلی بودن خداوند به عنوان محور اصلی جهانبینی زرتشتی دانسته شده است: «همانا بنیاد بهدینی این یک گزاره است: دادار بُنی یکسره نیک و به‌دور از بدی‌ست.» 💠 گفتنی‌ست که امپدوکلس، فیلسوف یونانی مورد اشاره‌ی ارسطو، باورمند به گونه‌ای دوبن‌انگاری بود. او همچنین درست مانند دین زرتشتی، جهان را میدان نبرد دو قوای نیک و بد می‌دانست و حتی نبرد میان آن دو را به چهار دوره بخش‌بندی می‌کرد که پایانش برابر با پیروزی قوای نیک بود. ✍ بهدین تیرداد نیک اندیش 🔥 @AshemVohu2581 🔥