✍🏻كردها و
#آمريكا (2)
محمدعلی
#دستمالیامريكاي دوران
#اوباما، با آنكه ميدانست جريان كردي شمال سوريه، به نوعي با بشار اسد توافق نانوشته دارد و علاوه بر آن، وابسته به پ. ك. ك بوده و دير يا زود با
#آنكارا زاويه پيدا ميكند، باز هم به آنان بال و پر داد تا در برچيدن داعش و ديگر گروههاي تكفيري تروريستي تهديدگر و همچنين در تاسيس سوريه نوين، از اين كارت استفاده كند. اما سوال اينجاست: چرا در مدت اخير امريكا در كركوك و عفرين، از آنان حمايت نكرد؟ در پاسخ بايد گفت: حمايت امريكا از كردها و هموارسازي راه مطرح شدن آنان در منطقه، شرط و شروط خاصي دارد و اين حمايت، بدون قيد و مرز نيست. سيماي برت مك گورك، نماينده اوباما و ترامپ در ائتلاف ضدداعش را پس از ديدار با مسعود بارزاني به خاطر بياوريم. او دو روز پيش از برگزاري رفراندوم استقلال اقليم كردستان به ديدار بارزاني رفت و از او خواست تا منصرف شده و برگزاري رفراندوم را به تاريخي ديگر موكول كند. اما در كمال ناباوري، با جواب سربالاي بارزاني روبهرو شد. زماني كه مك گورك پس از آن ديدار در يك كنفرانس مطبوعاتي در برابر دوربين رسانهها قرار گرفت، چهرهاش هنوز هم سرخ و برافروخته بود و نشان ميداد كه انتظار چنين برخوردي نداشته و پافشاري بارزاني با سياستها و سناريوهاي واشنگتن منطبق نبوده است.
جناب مك گورك چند بار هم به كوباني و ديگر مناطق كردنشين تحت نفوذ حزب اتحاد دموكراتيك كردهاي سوريه (PYD) رفت و با فرماندهان تحت امر پ. ك. ك عكس گرفت و حتي از آنان مدال دريافت كرد و مجموع اين اقدامات، دادِ اردوغان را درآورد. اما حالا كه اردوغان به جان مدافعين كرد عفرين افتاده و به قول خودش تاكنون بيش از يك هزار نفر را كشته، امريكا براي كردها كار خاصي انجام نميدهد اما كمي آن سوتر از عفرين و در مناطق كردنشين كوباني و جزيره (به مركزيت عامودا و قاميشلو) به حمايت تسليحاتي از نيروهاي كرد ادامه ميدهد! البته كردها در عفرين با روسها در حال همكاري و هماهنگي بودند و امريكا دوست دارد كردها به اين جمعبندي برسند كه دوستي با روسيه، عاقبت خوبي ندارد! در همين حال، امريكا حاضر نيست اقدامات يك نيروي همپيمان قدرتمند عضو ناتو به نام تركيه را به خاطر كردها، زير سوال ببرد.
در پايان بايد اين موضوع مهم را نيز لحاظ كرد كه شرايط سياسي و امنيتي، خيلي وقتها به گونهاي تغيير ميكند كه ديوار بياعتمادي بين كردها و قدرتهاي منطقهاي بلند و بلندتر ميشود و آنان در شرايطي قرار ميگيرند كه غير از همكاري با امريكا، گزينه ديگري نداشته باشند. ولو اگر امريكا در بزنگاههاي تاريخي آنان را در نيمه راه تنها بگذارد. بنابراين، خطاست اگر كردها تصور كنند كه امريكا خواستهها و مطالبات قومي و سياسي يك گروه همپيمان را بر سناريوهاي خود و كشورهاي متفق خود، ترجيح دهد. شايد تصميم دورانديشانه آن باشد كه كردها به شكل استراتژيك و با معيار رفاقت سنتي شرقي به امريكا اميدوار نباشند و خود نيز در مسير همكاري، چنان پيش نروند كه امكان تغيير سناريو را از دست دهند.
روزنامه اعتمادـ 23 بهمن 96
#نشریاتhttp://www.meri-k.org/wp-content/uploads/2016/12/usaKurdistan-620x234.jpg