🔻 نویسندۀ شهری
گزارشی از نشست «تأثیر
#محمد_محمدعلی در ادبیات داستانی معاصر» در باشگاه اندیشه
✔️ #جواد_ماه_زاده: [محمدعلی] به عنوان داستاننویس فقط صدای خودش نیست؛ صدای یک دوره، یک نسل، یک جامعه، یک فرهنگ و یک سرزمین است. این تفاوت نسل محمدعلی با نسل امروز داستاننویسان ایران است. اینها فقط به دنبال معرفی خود به عنوان یک تک صدا یا صدای متفاوت از دیگران نبودند.
✔️ #محمد_محمدعلی: من در جوانی به این رسیدم که هنر به نوعی زاییدۀ رفاه است. نه اینکه همراه با رنج نباشد، اما آن رفاه لزوماً رنج را از بین نمیبرد. این رنج هم لزوماً آن رنجی نیست که چند دهه دربارهاش صحبت میشد. آن رنج، رنجی نیست که یک نویسنده و یک هنرمند با آن درگیر باشد. این چیزی است در درونش که رنجش میدهد، شادش میکند و وضعیت او را دگرگون میکند.
✔️ #محمد_قاسم_زاده: [محمدعلی] بین سالهای ۵۹ تا ۶۰ سردبیری فصلنامۀ برج را بر عهده داشت و در سال ۶۳ هم یک شماره جنگ مس را درآورد. با نگاه به شش شمارۀ برج میبینیم که تمام طیفهای روشنفکری ما در آن حضور دارند و این درست زمانی صورت میگیرد که به علت ماجراهایی که از سال ۵۷ تا ۶۱ در کشور اتفاق افتاده بود، گروههای مختلف فکری در مقابل هم قرار گرفته بودند. محمدعلی به این تقابلها بیتوجه بود و هر کس مطلبی داشت که درخور چاپ و قابل چاپ بود در برج حضور پیدا میکرد. در تکشمارۀ «جنگ مس» هم این رویه ادامه داشت.
✔️ #حسین_ورجانی: شیوۀ تدریس محمدعلی آزاد، دموکراتیک و مبتنی بر آموزش انواع شیوهها و ژانرهای داستاننویسی بوده است و تنها به چند نوع شیوۀ مورد علاقۀ خودش محدود نمیشده است. بسیاری از هنرجویان آقای محمدعلی امروز از داستاننویسان مطرح ما هستند. فعالیت تدریس داستان نویسی را ایشان در سالهای حضورشان در کانادا نیز ادامه دادهاند.
🔺 متن کامل این گزارش (+گزارش تصویری نشست) در سایت ادبیات اقلیت:
👇🏼🔺 https://goo.gl/CQUQvi🆔 @Aghalliat