افکـار زنـده

🍂🍃

؛📖

لازم است كه ما در طول زندگی هرچه بیشتر آن کسی شویم که هستیم، اصیل‌تر و ناب‌تر شویم و هرچه بیشتر بتوانیم با خودمان هماهنگ و همساز باشیم. یک بلوط، باید بلوط شود؛ بلوط نمی‌تواند تصمیم بگیرد که درخت راش شود. ولی بسته‌ به جایی‌که دانه بلوط در آن افتاده، به‌گونه‌ای دیگر رشد خواهد کرد.


فرآیند فردیت، تجربۀ معنا را فراهم می‌آورد، فرد را خلاق‌تر می‌کند و باعث می‌شود از پسِ مشکلات بهتر برآید. احساس ارزش به خودِ بهتر پیدا کند و برخورد با ترس آسان‌تر می‌شود. به ‌تمامیت ‌رسیدن، به‌عنوان یک هدف، یک مدینۀ فاضله است که هرگز به آن نخواهیم رسید، در بهترین حالت، ما در مسیرِ آن قرار می‌گیریم. گهگاه در این مسیر نیز به بن‌بست می‌رسیم. با این‌همه، فرآیند فردیت سراسر زندگی را آکنده از "معنا" می‌کند.


از منظر یونگ، نهایتِ خرسندی و رضایتمندیِ انسان زمانی اتفاق می‌افتد که بتواند «خودِ منحصر به‌فرد» و یکتایش را به‌گونه‌ای زندگی کند تا در نهایت، آشتی و صلحی بین اضداد و وجه‌های مختلف روانش را شاهد باشد. حفظ تعادل و برقراری توازن در بخش‌های مختلف روان در روانشناسی تحلیلی از مهمترین اهداف محسوب می‌شود. هدفی که بدونِ تحملِ "رنج" به‌دست نمی‌‌آید اما قطعاً رنجی است ارزشمند که به گنجِ «آگاهی» منتهی می‌شود.

📚 #باز_هم_من
✍🏻 #پروفسور_ورنا_کاست
(روانكاو موسسه کارل یونگ در زوریخ)
ترجمه : تورج رضا بنی‌صدر، نشر لیوسا / ١٣٩١


🍂🌹 @Afkarezendeh

🍂🍃

💠 #ارتباط_بهتر_با_دیگران_با_پذیرش_خود
📙 #باز_هم_من
✍🏻 #ورنا_کاست


🔸 پذیرش خود سبب میشود دیگران را نیز به عنوان انسان هایی هم پایه و هم تراز خود بپذیرید. منظور از "پذیرش خود" این است که خود را در تمامیت خویش بپذیریم. تمامیت هرگز با کمال یکسان نیست. کل هم شامل کمال هست و هم نقصان و کاستی، بنابراین اگر ما خود را پذیرفته باشیم، هم قدرت ها و هم ضعف ها و ناتوانایی خود را ، هم بخش های رشدیافته ی خود را و هم بخش هایی که از آن غافل بوده ایم و به انکشاف و رشد نیاز دارند. از این رو نه خود را موجود کامل یافته میدانیم و نه دیگران را
به همین سبب، ضعف ها و نارسایی هایی که در دیگران می بینیم سبب نمی شود ایشان را کم ارزش یا بی ارزش تلقی کنیم. ایشان هم همچون خود ما ، در فرآیند رشد فردیت قرار دارند و همچون خود ما ارزشمندند.

🔸 نخستین گام در فرآیند رشد فردیت، پذیرش خود است. وقتی ما به ضعف ها و کاستی های خود اذعان داریم، همزمان مسئولیت تغییر آن نیز بر دوش ما قرار میگیرد. پس نمیتوان گفت: "من، همینم که هستم." این آگاهی وظیفه ی ما را برای تغییر و رشد سنگین تر می کند. از سوی دیگر، پذیرش دیگران نیز به همین معناست. یعنی همانگونه که ما مسئول رشد خویش هستیم باید به اطرافیان خود کمک کنیم در فرآیند رشد فردیت، گامی به جلو بردارند. این امر هم از یک سو به سود ایشان است و هم از سوی دیگر محیط رشد و بالندگی را برای خود ما مناسب تر می کند. اگر کمک کنیم دیگران هم به پذیرش خود دست یابند و در فرآیند رشد فردیت گام بردارند، آنها نیز ما را بهتر خواهند پذیرفت و در این فرآیند متقابلا کمک حال یکدیگر خواهیم بود. این است معنا و مفهوم یک جامعه انسانی .

🍂🌹 @Afkarezendeh