مرا تو راحت جانی و من تو را نگران گناه کیست که من با توام تو با دگران اگر بهشت بهایش تو را نداشتن است جهنم است بهشتی که نیستی تو در آن به جست و جوی تو در چشم خلق خیره شدم غریبه‌اند برایم تمام رهگذران نهان چگونه نگه دارمت از چشم رقیب چقدر راهزن اینجاست بین همسفران عجب از عشق که هر کس روایتی دارد از این گذازه‌ی آتشفشان در فوران خموش باش که با دیگران نمی‌گویند رموز تجربه وحی را پیامبران 𝄡فاضل نظری