✅ حدَّثَنی أبی – رَحِمَهُ الله- عن سعد بن عبدالله، و محمد بن یحیی، عن محمد بن الحسین، عن محمد بن الحسین، عن محمد بن اسماعیل، عن صالح بن عقبه، عن بشیر الدّهان، عن أبی عبدالله «علیه السلام»، «قالَ: اِنَّ الرَّجُلَ لَیَخرُجُ اِلی قَبرِ الحُسین «علیه السلام»، فَلَهُ اِذا خَرَجَ مِن أهلِهِ بِأوَّلِ خُطوَةٍ مَغفِرَةً لِذُنوبِهِ، ثُمَّ لَم یَزَل یقدَّسُ بِکُلِّ خُطوَة حَتّی یأتیه، فَاِذا أتاهُ ناجاهُ الله تعالی فَقالَ: عَبدی! سَلنی أعطکَ، أُدعُنی أُجیبکَ، اُطلُب مِنّی أعطکَ، سَلنی حاجَةً أقضیها لکَ. قالَ: وَ قالَ ابوعبدالله «علیه السلام»: وَ حقَّ عَلَی الله أن یُعطی ما بَذَلَ.»
پدرم- رحمت الله علیه- از سعد بن عبدالله و محمد بن یحیی، از محمد بن الحسین، از محمد بن اسماعیل، از صالح بن عقبه، از بشیر دهّان، [نقل میکند که] وی میگوید:
حضرت ابی عبدالله [امام جعفر صادق] «علیه السلام» فرمودند:
شخصی که به زیارت قبر حضرت حسین بن علی «علیهما السلام» میرود، زمانی که از اهلش جدا شد، با اولین گامی که برمیدارد، تمام گناهانش آمرزیده میشود. سپس با هر قدمی که برمیدارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامی که به آنجا رسید، حق تعالی او را خوانده و با وی مناجات میکند و میفرماید: «بنده من! از من بخواه تا به تو اعطا کنم، من را بخوان تا اجابتت کنم، از من طلب کن تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم.»
راوی میگوید: امام «علیه السلام» فرمودند: «و بر خداوند متعال حق و ثابت است آنچه را که بذل کرده اعطا فرماید.»
کامل الزّیارات، ابیالقاسم جعفربن محمد بن جعفر بن موسی بن قولویه القمی، ترجمه آیتالله سید محمد جواد
ذهنی تهرانی، (چاپ دوم، تهران، انتشارات پیام حق، 1377)، صفحه 432.
#کامل_الزیارات#ابن_قولویه_قمی#محمدجواد_ذهنی_تهرانی#ثواب_زیارت_پیاده_و_سواره_امام_حسین#حدیث_دوم@Ab_o_Atash