✳ واقعاً
انقلاب جزو آن حوادثی است که جز با زبان هنری، اصلاً قابل بیان نیست. مثلاً آدم چطور میتواند در یک تاریخ، وضعیت زندانهای رژیم پهلوی را تصویر کند؟ اصلاً در تاریخ نمیشود. کسی حوصله ندارد که اینها را در تاریخ بخواند، جز در داستان و شعر؛ عمده در داستان میشود اینها را بیان کرد. بقیه ماجراهایی هم که در
انقلاب گذشته، فقط در
قصه و کار هنری قابل ارائه است و لا غیر. لذاست که داستان
انقلاب باید نوشته میشد.
شما الان میتوانید داستان
انقلاب را بنویسید. اصلاً آن را باید حالا بنویسید. داستان
انقلاب را آن زمانها نمیشد نوشت، الان باید نوشت. کما اینکه من میگویم
قصه جنگ را هم الان باید نوشت. زمان جنگ، خاطرات جنگ را میشد نوشت؛ همین کاری که شماها کردید. اما
قصه جنگ یک چیز دیگر است. هنرمندی که میخواهد از این ماجرا یک
قصه در بیاورد، بایستی بر فضا مسلط باشد تا بتواند از همه عناصر استفاده کند، ... اصلاً خاصیت کار هنری این است. باید اثر پایی از همه قضایای
انقلاب در این
قصه بیاید. در یک کوچه اتفاقی میافتد، در یک خانه اتفاقی میافتد؛ اما این کوچک شده آن حادثه بزرگی است که در همه جای کشور اتفاق افتاده است.
آیت الله سید علی حسینی خامنهای، من و کتاب، (چاپ بیست و نهم، تهران: انتشارات سوره مهر، ۱۳۹۰)، صفحات ۵۹ و ۶۰. در دیدار نویسندگان و هنرمندان حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۷/۳/۲
#سید_علی_حسینی_خامنه_ای#من_و_کتاب#قصه_انقلاباگر کانال گزیده خوانی کتاب "آب و آتش" را پسندیده اید، آن را به دوستان و فهرست مخاطبان و گروههای خود پیشنهاد کنید:
@Ab_o_Atash