✳️ عشق و نیمهٔ گمشده...
مطابق نقل او، ما انسانها روزگاری از حیث جسمانی موجوداتی کامل و خودبسنده بودیم. شکل ما کروی و «از همهٔ جهات مشابه و یکسان» بود (شکلی که مطابق فلسفهٔ قدما شکل خدایان بود). ولی ما از سر غرور کوشیدیم تا همهچیز را به زیر فرمان خود درآوریم، و به جزای آن، خدایان ما را به دونیمه کردند، ما را از نیمهٔ دیگرمان جدا کردند، و سرمان را چرخانیدند تا وادارمان کنند که همیشه به قسمت جلوی بدنمان که بریدهبریده و دندانهدار است نگاه کنیم، مبادا نقص خود را از یاد ببریم. و این نقص مانع بلندپروازیهای قوهٔ خیال ما (که ظاهراً همچنان با ماست) میشود، و مدام به یادمان میآورد که همهٔ تلاش و توجهمان را یکسره صرف آن کنیم که به کمال و تمامیت طبیعت پیشین خود بازگردیم. اما جبران این نقیصه و یافتن آن نیمهٔ گمشده، بسته به بخت و اقبال است: هر یک از ما باید دقیقاً همان نیمهٔ خاص و منحصر به فردی را بیابیم که روزگاری از آن جدا شدهایم. امیدمان این است که
#عشق ما را با آن نیمهٔ دیگرمان بپیوندد، و تا آنجا که ممکن است با آن نیمه یکی شویم و از این طریق طبیعت انسانی خود را «التیام» بخشیم. «اروس» نام این شوق و جستوجوی آن کمال و تمامیت است.
#مارتا_نوسباوم و دیگران
#درباره_عشق#آرش_نراقینشر نی
صفحه ۳۳·
@Ab_o_Atash