✳ «اگر به خدایی (مسیحی) باور داشته باشید و خدا وجود نداشته باشد، باور شما اندکی ناخوشایند است، زیرا بخشی از عمرتان را در کلیسا بیهوده تلف کردهاید و کارهایی کردهاید که اگر میدانستید خدایی در کار نیست، نمیکردید. ولی هیچیک از اینها مصیبت نیست.
حال اگر به خدا باور نداشته باشید و خدا وجود داشته باشد، در زندگی پس از مرگ شاید تا ابد رنج و عذاب ببرید.
پس هر آدم عاقل و بالغی باید به وجود خدا باور داشته باشد، این محتاطانهترین عمل ممکن است.»
به این برهان، شرطبندی پاسکال میگویند، به گرامیداشت بلز پاسکال فیلسوف قرن هفدهم که اولین بار آن را مطرح کرد.
شاید استدلال پاسکال قانع کننده به نظر برسد، ولی واقعیت این است که او اشتباه سادهای مرتکب شده، و آن اینکه چند احتمال را حذف کرده است. زیرا ما فقط یک خدای ممکن نداریم، خدایان بسیارند: پدر مسیحیت، الله اسلام، یهوه یهود، برهمن برهماییان و بسیاری دیگر در ادیان کوچکتر. بعضی از این خدایان بسیار غیورند؛ اگر پدر مسیحیت وجود داشته باشد ولی شما به الله باور داشته باشید یا به عکس، وضع بمراتب بدتر از آن است که به هیچ خدایی باور نداشته باشید، چون هم در مسیحیت و هم در اسلام، باور به خدایان کاذب بدتر از آن است که به هیچ خدایی قائل نباشید.
#گراهام_پریست#منطق#بهرام_اسدیاننشر ماهی
صص ١٤٣-١٤٩.
@Ab_o_Atash