️ از خواب همیشۀ علف
به مرحوم
سهراب سپهریدست بر شاخۀ عشق
روی در پنجره داشت
نگران گل سرخی که در آن سوی نگاهش میرست
بوی گل را میدید
و به تعبیر خدا بر میخاست
شانه از بالش آرامش تن برمیداشت
و به صحرا میرفت
سر هر کوچه درختی میکاشت
و به باران میگفت:
تو هوادار درختی باش
که سر کوچۀ تنهایی
دست سبز خود را
به کبوتر بخشید
دستهایش سبدی بود پر از میوۀ عشق
و نگاه تر او
مثل یک چشمه به اعماق علفها میرفت
لحظههایی بسیار
خیره میشد به دو گنجشک
که در باغ خدا میخواندند
ابر در دهکدۀ چشمانش میبارید
هیچ دریایی از منظر او دور نبود
عاقبت مثل گریزی به نهایت پیوست
#سلمان_هراتی#از_آسمان_سبز#سوره_مهرصفحات ١٠٠ و ١٠١.
#اول_اردیبهشت#روز_درگذشت_سهراب_سپهری@Ab_o_Atash