✳ ذرهای از سنگ خرد شده با ابعادی که مایع بتواند راحت جابهجایش کند.
چون جریانهای باد و آب بر زمین وزان و روانند، تشکیل شن ناگزیر است. تا زمانی که باد میوزد، رود جاری است و دریا
در جوش و خروش است، شن بهوفور
در زمین بهوجود میآید و مانند موجودی جاندار به همهجا میخزد. شن هرگز آرام و قرار ندارد. به ملایمت اما بهطور قطع به سطح زمین هجوم میبرد و ویرانش میکند.
چنین تصوری از
ریگ روان تأثیر هیجانانگیزِ وصفناپذیری روی مرد گذاشت. بیثمری شن، چنان که معمولاً تصویر میشد، بر اثر خشکی ساده نبود، بلکه به علت جنبش بیامانی بود که آن را دشمن همه موجودات زنده میساخت.
در قیاس با روش ملالتباری که آدمیزاد سالهای سال به آن میچسبد تفاوت از زمین تا آسمان است.
بیشک شن برای زندگی مناسب نیست. با این حال آیا وجود وضع ثابت برای زندگی مطلقاً اجتنابناپذیر است؟ آیا رقابت ناخوشایند دقيقاً از اینجا ناشی نمیشود که آدم میکوشد به وضع باثبات بچسبد؟ اگر بنا باشد که آدم وضع ثابت خود را رها کند و خود را به دست حرکت شنها بسپارد، طولی نمیکشد که رقابت از بین برود.
در واقع
در بیابانها گل میروید و حشرات و جانداران دیگر زندگی میکنند. این موجودات میتوانند با توانایی بسیارشان برای انطباق، از رقابت بگریزند - موجوداتی مثل تیره سوسکهای مورد نظر این مرد.
وقتی به تأثیر
ریگ روان فکر میکرد، گهگاه توهماتی به او دست میداد و خود را همراه
ریگ روان در حرکت میدید.
#کوبو_آبه#زن_در_ریگ_روان#مهدی_غبرایی(چاپ اول، تهران: نشر نیلوفر، ۱۳۸۳)
صفحات ۲۱ و ۲۲.
@Ab_o_Atash