قطعه «کودکانه» از فرهاد مهراد رو کسی نیست نشنیده باشه.. یه جورایی جدا از حس نوستالژی، یه نماد برای نوروز به حساب میاد..
یه کاور از قطعه کودکانه با صدای
شهیار قنبری...
عزیزکم
بیا با هم از این جاده بگذریم
پاهای سردمان را به سکوت های خنثی بسپاریم
و دست هایمان را به رویای رود
صورتمان را به خاطرات آینه
در شهر من
سرها بیش تر از
پل ها معلق اند
و تونل ها
تنها جای امنی که همیشه
جیغ مردم را در می آورند
اینجا ابرها
بی هیچ نگاه خیسی
از آسمان عبور می کنند
و رد آفتاب را
از گونه های کودکان و زنانی می گیرند
که گونه ی گندم گم کرده اند
دستم را بگیر
قبل از آخرین خمیدگی سرو
بیا با هم ترمه بر تن شهر بپوشانیم
جاده های ابریشم زالو زاییده و زانو بریده اند
یا
بیا دسته جمعی
هدایت شویم
قبل از انتشار نای و نی
در بی هوایی سکوت
"لیلا محمودی"
#حکومت_کودک_کش#نوروز#سفره_های_خالی#زن_زندگی_آزادی #رفاه_امنیت_شادی#جهان_امن_برای_کودکان@zan_j