اتوپیانیست | محمد نصراوی

پوپر افلاطون را به اتوپیاگرایی و سراب‌گرایی متهم می‌کند. لیکن خود پوپر یکی از بزرگترین سراب‌گراهای دوران ماست. اتوپیا خاص تمدن غرب نیست اما تمدن غرب رویای خاص خود را دارد: تحقق بهشت زمینی به مدد عقل و تکنیک. اگر افلاطون پیشگام همۀ اتوپیاگراهای تاریخ تفکر غربی است، پوپر در عصری که بی‌ایمانی و بی‌اعتمادی به تحقق اتوپیای غربی فراگیر شده و رویایش بیش از پیش با کابوس ناامیدی آشفته شده است، هنوز به تحقق این رویا امیدوار است. پوپر با مهندسی تدریجی خویش مسائل تمدن غرب و معضلات عصر ما را سطحی می‌کند. وی با روش آزمون و خطا در حل مسائل جزئی خواهان حل بحرانهای تمدن غرب است...


تفکر و سیاست؛ نسبت مابعدالطبیعه و فلسفۀ سیاسی در افلاطون، بیژن عبدالکریمی، نقد فرهنگ، 1397، ص 302
#افلاطون
#پوپر



🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕️ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.center/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

#مقاله_خوانی 🔻

‌‌• عنوان:
بررسی گذار از اتوپیای هزاره‌ای بابیه به اتوپیای جدید توسط سفرنامه‌‌های ایرانیان از فرنگ بر مبناي آرای کارل مانهایم

• نگارندگان:
فرامرز معتمد دزفولی
حسن محدثی گیلوایی
علی زاهد

• چکیده:
هدف اصلی مقاله حاضر بررسی چگونگی گذار جامعه ایران از اندیشه‌های اتوپیایی هزاره‌ای بابیه به سوی اندیشه‌های اتوپیایی آزادی خواهانه است.

اندیشه‌هایی که به شکل گیری مقدمات جامعه شناختی و معرفتی جنبش #مشروطیت کمک نمودند.

برای پیگیری این هدف با کمک از ایده‌آل تایپ‌های چهارگانه کارل مانهایم که پیرامون شکل گیری #اتوپیا جدید در انتهای قرون وسطی به عصر جدید و مدرن است، به این تحول می‌پردازیم.

داده‌های این پژوهش برگرفته از سفرنامه‌های فرنگ ایرانیان به کشورهای اروپایی است. یافته‌های پژوهش با رویکرد پدیدارشناسانه در سنخ بندی خود، نشان دهنده این است که سفرنامه‌های ایرانی دوره قاجاریه به فرنگ واجد عناصر اتوپیایی از سنخ اتوپیای جدید و آزادی خواهانه بودند و در مخالفت ایدئولوژیک با ساختارهای اجتماعی آن دوره نقشی بسیار مهم ایفا کردند.

این اندیشه‌ها و آثار توانستند با کنار زدن و مستحیل نمودن اتوپیای هزاره‌ای بابیه که در نارضایتی و سرخوردگی مردم از شرایط موجود مورد توجه و استقبال واقع شده بود باعث افق گشایی جدیدی شوند.

این افق و اتوپیای نو به واسطه اتوپیاسازی فرنگ در اندیشه و ذهنیت مخاطبان ایرانـی آن عصـر بـه خـوبی شـکل گرفت. این اتوپیا برسازنده درك جدید و مدرن جامعه ایرانی از مفهوم پیشـرفت و گفتمـان ترقی شد و آماده کننده معرفتـی و جامعـه شناختی ایرانیـان بـراي شکل گیری عصر مشروطیت شد‌.

• مفاهیم اصلی:
اتوپیا، بابیه، پدیدارشناسی، سفرنامه، کارل مانهایم


🔹اتوپیانیست؛ هانیه دارائی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 @Utopianist_Nasravi

🛑 قدرت روایتگری:
چگونه داستان‌ها ذهن ما را شکل می‌دهند
🖌سعید غفاری

روایتگری ابزاری قدرتمند است که درک ما را شکل می‌دهد، بر احساسات ما تأثیر می‌گذارد و ارتباط بین افراد را تقویت می‌کند.

🔺علوم اعصاب داستان‌گویی
🔹درگیری عاطفی
داستان‌ها احساسات ما را به شیوه‌هایی درگیر می‌کنند که حقایق به تنهایی نمی‌توانند.
هنگامی که در یک روایت غوطه‌ور می‌شویم، مغز ما هورمونی به نام اکسی‌توسین، که به "هورمون پیوند" معروف است، ترشح می‌کند. این واکنش بیوشیمیایی همدلی و ارتباط ما با شخصیت‌ها را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود احساس کنیم که بخشی از سفر آن‌ها هستیم. تحقیقات نشان می‌دهد که داستان‌های عاطفی بیشتر در خاطرمان باقی می‌مانند و بر رفتار ما تأثیر می‌گذارند، که این مسئله نشان‌دهنده اهمیت روایتگری و داستان به عنوان یک مکانیزم یادگیری و پیوند اجتماعی است.
🔹پل زدن بین عملکردهای مغزی
از منظر عصب شناختی، روایتگری هر دو نیمکره مغز را فعال می‌کند. نیمکره چپ زبان و منطق را پردازش می‌کند، در حالی که نیمکره راست خلاقیت و شهود را درگیر می‌کند. این فعال‌سازی دوگانه امکان درک غنی‌تر از روایت را فراهم می‌آورد، زیرا اطلاعات جدید را با دانش موجود مرتبط می‌کند. بنابراین، روایتها به ما کمک می‌کنند تا تجربیات را در زندگی خود ادغام کنیم و جهان‌بینی خود را گسترش دهیم.
🔹حفظ حافظه
وزن عاطفی یک روایت به طور قابل توجهی حافظه را تقویت می‌کند. وقتی که با یک روایت به سطح عاطفی مرتبط شویم، آن روایت عمیق‌تر در ذهن ما حک می‌شود. این پدیده نشان‌دهنده این است که چرا داستان‌ها اغلب در آموزش و بازاریابی استفاده می‌شوند؛ زیرا آن‌ها به عنوان ابزارهای مؤثر حافظه عمل کرده و می‌توانند بر رفتار و تصمیم‌گیری تأثیر بگذارند.

🔸ایجاد داستان‌های مؤثر
برای بهره‌برداری از قدرت داستان‌گویی، ضروری است که روایت‌هایی بسازیم که با مخاطب شما ارتباط برقرار کند. در اینجا چند نکته بر اساس بینش‌های حاصل از تحقیقات روایتگری آورده شده است:
▫️با احساسات شروع کنید**: داستان خود را با یک نقطه عاطفی آغاز کنید که توجه را جلب کرده و پیوندی ایجاد کند.
▫️شخصیت‌های قابل ارتباط بسازید**: شخصیت‌هایی توسعه دهید که تجربیات یا آرزوهای مخاطب شما را منعکس کنند تا آن‌ها بتوانند خود را در روایت ببینند.
▫️از تعارض و حل آن استفاده کنید**: یک داستان جذاب معمولاً شامل غلبه بر چالش‌هاست. این ساختار نه تنها جذابیت ایجاد می‌کند بلکه الهام‌بخش عمل نیز هست زیرا نشان‌دهنده تاب‌آوری و رشد است.

🔸تأثیر گسترده داستان‌گویی
روایت گری و داستان‌ فراتر از روایت‌های شخصی است؛ و نقش مهمی در شکل‌دهی به هنجارهای اجتماعی و ارزش‌های فرهنگی ایفا می‌کند. در طول تاریخ، داستان‌ها به عنوان حاملان حکمت عمل کرده‌اند و جوامع را از طریق فهم و تفسیرمعضلات اخلاقی و شناخت تغییرات اجتماعی هدایت کرده‌اند. در دوران معاصر، برندها" از روایت و داستان‌گویی برای ایجاد ارتباط عمیق‌تر با مصرف‌کنندگان استفاده می‌کنند تا ارزش‌های خود را با ارزش‌های مخاطبان همسو کنند.
علاوه بر این، روایتگری به عنوان کاتالیزوری برای تغییرات اجتماعی ظهور یافته است. با به اشتراک گذاشتن داستان‌های انسانی درباره مسائل مهم—مانند تغییرات اقلیمی یا عدالت اجتماعی—روایت‌ها می‌توانند همدلی ایجاد کرده و اقدام جمعی را تحریک کنند. توانایی داستان‌ها در برانگیختن واکنش‌های عاطفی آن‌ها را به ابزارهای قدرتمندی برای تبلیغ و آگاهی تبدیل کرده است.

روز دوشنبه کارگاهی در حوزه هنری داشتم و درباره اتوپیا و داستان گفت‌وگو کردیم. این یادداشت لحظه‌ای از آن کارگاه را روایت می‌کند. با سپاس از بانوی فرهنگ حوزه هنری برای برگزاری این کارگاه.

سفر به سوی اتوپیای درون: جستجوی بی‌پایان برای تعالی و خلاقیت

در طول تاریخ، انسان‌ها همواره به دنبال اتوپیا یا همان آرمان‌شهر بوده‌اند؛ جایی که در آن همه چیز ایده‌آل و بی‌نقص است. این جستجو اغلب ما را به سوی مکان‌های دوردست یا شرایطی خارج از خود سوق داده است. اما آیا اتوپیا تنها جایی در خارج از ماست؟ شاید پاسخ را باید در درون خودمان جستجو کنیم؛ در همین لحظه اکنون.

مولانا جلال‌الدین بلخی می‌گوید: "آنچه در جستن آنی، آنی." این کلام ساده یادآوری می‌کند که هر آنچه به دنبالش هستیم، در درون خودمان نهفته است. اتوپیا نیز از این قاعده مستثنی نیست. زمانی که به درون خود نگاه کنیم، به آرمان‌شهری می‌رسیم که در هیچ جای دیگری یافت نمی‌شود.

ارنست بلوخ می‌گوید: "اتوپیا فقط آرزوی آن چیزی نیست که نیست، بلکه کشف و به فعلیت رساندن چیزی است که هنوز درون ما نهفته است." خلاقیت و اصالت در نوشتار و هنر نیازمند این است که به عمیق‌ترین لایه‌های درون خود سفر کنیم. تا زمانی که فرآیند خودشناسی را آغاز نکنیم، نمی‌توانیم به خلاقیتی واقعی و معنادار دست یابیم.

اتوپیا یک مقصد نهایی یا وضعیت ثابت نیست؛ بلکه مسیری بی‌پایان به سوی تعالی و رشد است. نیچه می‌گوید: "کسی که چرایی زندگی را یافته، با هر چگونه‌ای خواهد ساخت." این بدان معناست که اگر هدف و مسیر خود را بشناسیم، می‌توانیم با هر چالشی روبرو شویم و آن را به فرصتی برای رشد تبدیل کنیم.

هراکلیتوس، فیلسوف یونانی، معتقد است: "هیچ چیز پایدار نیست جز تغییر." اتوپیا نیز در همین تغییر مداوم و حرکت به سوی کمال معنا می‌یابد. این حرکت نه یک مقصد نهایی، بلکه سفری به سوی شناخت بهتر خود و جهان است.

تی.اس. الیوت می‌گوید: "ما نباید از کاوش دست بکشیم و پایان همه کاوش‌های ما رسیدن به جایی است که از آن شروع کردیم و آنجا را برای اولین بار بشناسیم." این جمله نشان‌دهنده اهمیت سفر درونی و بازگشت به خویشتن است؛ جایی که اصالت و خلاقیت در اوج قرار دارند.

اتوپیا یک مقصد نیست، بلکه سفری بی‌پایان به سوی خودشناسی و رشد است. با آغاز این سفر، می‌توانیم به خلاقیتی اصیل و بی‌پایان دست یابیم و به انسان‌هایی آگاه‌تر و متعالی‌تر بدل شویم. این فرآیند نه تنها ما را به نویسندگانی بهتر تبدیل می‌کند، بلکه به ما کمک می‌کند تا با جهانی پر از معنا و امید پیوند برقرار کنیم.



🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.center/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

اتوپیا از درون، از لحظه آغاز می‌شود...

جای دیگر دنبالش نگرد!




🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.center/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

‍ 📌 زیستن در اعماق سیلو؛ بررسی سریال اقتباسی از مجموعه کتاب‌های «سیلو» نوشتۀ هیو هاووی.

قسمت چهارم و آخر
✍️نویسنده مهمان محمد شهریاری مقدم



🔻قراره ژولیت کجا بره؟ آیا مردمی که در درونشون انگیره های نهانِ یک شورش رو دارند، با دیدنِ این صحنه و فروپاشیِ تمامِ روایتِ نظامِ پروپاگاندای حکومت قراره دوباره بعد از گذشت ۱۴۰ سال، دست به انقلاب بزنند؟ شهردار کجا رفت؟ قراره با کی ارتباط بگیره؟ با اداره کنندگان سیلو؟ اداره کننده های سیلو چه کسانی هستند؟ البته با تصویری که از زاویۀ دید ژولیت مشاهده کردیم، متوجه شدیم، سیلو فقط یکی نیست ما با ده ها سیلو مواجهه هستیم.

🔹با توجه به وسیلۀ ارتباطی‌ای که در دستانِ شهردار بود و بر روی آن عدد «۱۸»حک شده بود، احتمالا ساکنان این سیلو در سیلوی شمارۀ ۱۸ زندگی می کردند. سوال های بی نهایتی دربارۀ سیلوی شماره ۱۸ داشتیم اما سوالات ما با فهم اینکه ده ها سیلوی دیگر وجود دارد، بشدت بیشتر شد. آیا شیوۀ ادارۀ سیلو های دیگر هم همین شکل است؟ اصلا شاید محیط بیرونی اصلا هیچ وقت از بین نرفته بود، بلکه برای انجام آزمایش هایی، این انسان ها رو برای مهندسیِ زیست و یا حتی مهندسی ژنتیکی، در سیلو هایی تحت کنترل و آزمایش دارند (آنچه که در دیستوپیا های دیگری مانند وست ورلد شاهد آن بودیم) و هر سیلویی با یک شیوه درحال آزمایش مردم است؟

🔹شاید هم باز هم اشتباه میکنیم و این ماجرا نیست. اما آیا واقعا آنچه که به شما القا شده، حقیقیت دارد، یا این روایت هم مثل تصاویر نمایشگرها، ساختگی است؟ این دقیقا همون چیزیه که باعث میشه نفس تون حبس بشه و برای رسیدن به آخرین ثانیۀ داستان، زمانی که دیگر همه چیز برایتان افشا شده است، بی تاب شوید. اما آیا مطمینید وقتی به پایان داستان رسیدید اصلا قراره به پرسش هاتون پاسخ داده بشه؟ زیاد مطمین نباشید، شما وارد اعماقِ سیلو شده اید، اینجا هیچ اطمینانی به هیچ چیز نیست. سیلو مانند هزارتوی پر از معمایی است که شما را درگیر صدها سوال و ابهام می‌کند. برای اینکه ببینیم می توانیم جواب سوالتمان را بگیریم و نسبت به گذشته و آینده ی سیلو اطلاعاتی را به دست بیاوریم، باید منتظر بمونیم تا همۀ فصل های سریال به اتمام برسه. اما راه بهتر و سریع تر می تونه خواندن چهار کتابِ سیلو باشه.

🔹در این یادداشت به «داستانِ دنیایِ سیلو» پرداختیم، نوشتۀ ما با تمرکز بر سریالی به نام «سیلو» که اقتباسی است از کتاب‌های چهارگانۀ هیو هاووی، نویسنده و دیستوپیا نویس، بود. این مجموعه کتاب ها البته با همون نام سیلو، مشهور هستند. سریالِ اقتباسی اپل تی‌وی، از آن جهت بسیار متعهد به متن کتاب بوده که نویسندۀ کتاب، یکی از اعضای تیم نویسندگی سریال نیز بوده است. این سریال در فصل اول در سال ۲۰۲۳ پخش شد و در هنگام پخش سریال، در صدر لیست پر بیننده ترین سریال های «اپل تی‌وی» قرار گرفت. یادداشت ما به مناسبت نزدیک شدن به پخش فصل دوم سریال و بر مبنای فصل اول سریال بود.

🔹این دیستوپیا هم مانند اکثر دیستوپیا های پس از رمان ۱۹۸۴، از این کتابِ مرجع، الهام گرفته است، چنانچه که خود هیو هاووی بیان می‌کند؛ نویسندگانی چون جورج اورول از منابع الهام او بوده‌اند. سیلو، تنها دیستوپیایِ هاووی نیست، او دیستوپیا های دیگری مانند «فانوس دریایی ۲۳» نوشته است که از آن داستان هم، سریال چند فصلی ای پخش شد. البته تأثیر عمیقِ داستانِ سیلو در آن داستان نیز به چشم می‌خورد.


🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.center/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

💠 نشست «کالبدشکافی یک رویا: امید و مسئله فلسطین» با همکاری مدرسه مطالعات اتوپیای باشگاه اندیشه، شنبه ۲۸ مهرماه در سرای آوینی پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار شد.

🔸 محسن دنیوی: واقعیت این است که دعوا بر سر نظم جهانی‌ست. نظم جهانی‌ای که از ۱۹۵۰ به بعد تثبیت شده است. چرا برای ایران پس از انقلاب اینقدر فلسطین اهمیت پیدا می‌کند؟ به این خاطر که طرح بزرگ امام خمینی (ره)، تغییر نظم جهان است. دعوا بر سر نظم جهانی است. مبارزه با اسرائیل نقطه‌ تغییر نظم جهانی است. محو شدن اسرائیل مناسبات جهان را تغییر خواهد داد.

🔸 رمان «تل‌آویو سقوط کرد» با به تصویر کشیدن سقوط نمادهای استعمار و استثمار به ما یادآوری می‌کند که تغییر، امکان‌پذیر است. ادبیات و هنر می‌توانند در معناسازی تخیلِ اجتماعی نقش کلیدی ایفا کنند. آن‌ها به ما ابزارهایی می‌دهند تا احساسات و افکار خود را بیان کنیم و با دیگران به اشتراک بگذاریم.
مردم فلسطین با وجود تمامی چالش‌ها و سختی‌ها امید و تخیل خود را حفظ کرده‌اند. آن‌ها نه تنها در میدان نبرد بلکه در عرصه‌های فرهنگی و معنوی ادامه می‌دهند.

🔸 سعیده سادات حسینی:کتاب "تل‌آویو سقوط کرد" در مورد رویا و امید صحبت می‌کند. در ابتدا که ما کتاب را می‌خوانیم فکر می‌کنیم که شاید فقط خیال‌پردازی باشد اما با اتفاقاتی که بعد از طوفان‌الاقصی افتاد، دیدیم که همین اتفاقات امکان‌پذیر است.


🌐 مشروح گزارش را از اینجا بخوانید...


🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

@Utopianist_Nasravi

📝 درباره نشست:
اتوپیا که در معنای عام به «جای خوب» یا «سرزمین آرمانی»، تلقی می‌شود از دیرباز در ادبیات و فلسفه مورد بحث قرار گرفته است. این مفهوم به توصیف جوامع ایده‌آل می‌پردازد که در آن‌ها عدالت، برابری و خوشبختی حاکم است. ارتباط اتوپیا با داستان‌نویسی عمیق و چندبعدی است آن‌چنان که نویسندگان از این مفهوم برای بررسی مشکلات اجتماعی و سیاسی زمانه خود استفاده می‌کنند.

داستان‌های اتوپیایی می‌توانند به ما کمک کنند تا درک بهتری از ارزش‌های انسانی پیدا کنیم. با بررسی جوامع ایده‌آل، ما می‌توانیم به سوالاتی درباره اخلاق، عدالت و حقوق بشر پاسخ دهیم. آیا واقعاً می‌توانیم به یک جامعه عادلانه دست یابیم؟ چه موانعی بر سر راه تحقق این آرمان‌ها وجود دارد؟

رمان «تلاویو سقوط کرد» اثر سمیة علي هاشم که سال ۲۰۲۰ انتشار یافته و برنده جایزه جهانی ادبیات فلسطین است نمونه‌ای معاصر و قابل توجه از داستان‌های اتوپیایی به شمار می‌رود. اثری که سناریوی آزادی فلسطین و نابودی رژیم اسرائیل را آرزویی نزدیک به واقعیت و خیالی شبیه حقیقت ترسیم می‌کند.

در این نشست به بررسی این رمان از نگاه اتوپیایی رویای آزادی و ارتباطش با وقایع این روزهای غرب آسیا خواهیم پرداخت...



🔹اتوپیانیست؛ فائزه آشتیانی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.center/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

🔗 کالبدشکافی یک رؤیا: امید و مسئله فلسطین

💠پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی با همکاری مدرسه مطالعات اتوپیای باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:

🎙️با حضور:
🔸سعیده سادات‌حسینی، مترجم کتاب «تلاویو سقوط کرد» اثر سمیه علی هاشم

🔸محسن دنیوی، مدیر گروه سیاست‌گذاری و مطالعات راهبردی پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی

🔸محمد نصرآوی، دانش آموخته رشته تاریخ انگاره سیاسی از دانشگاه رویال هالووی لندن، عضو انجمن مطالعات اتوپیای اروپا، عضو شورای علمی مدرسه مطالعات اتوپیای باشگاه اندیشه

🔸فائزه آشتیانی، نویسنده و پژوهش‌گر عضو شورای علمی مدرسه مطالعات اتوپیای باشگاه اندیشه

🗓️ شنبه ۲۸ مهرماه ۱۴۰۳
⏰ساعت ۱۶

📍خیابان سمیه، نرسیده به خیابان حافظ،
حوزه هنری، پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی، طبقه دوم، سرای شهید آوینی

✅حضور برای عموم آزاد است.

#پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی

@rcica_ir
@bashgahandishe

🆔@Utopianist_Nasravi

📌 زیستن در اعماق سیلو؛ بررسی سریال اقتباسی از مجموعه کتاب‌های «سیلو» نوشتۀ هیو هاووی.

قسمت سوم
✍️نویسنده مهمان محمد شهریاری مقدم


🔻حکومتِ سیلو مانند دیگر حکومت‌های سوسیالیستی، قصد ارائۀ این دیدگاه را دارد که ما حافظِ جان و امنیت مردم هستیم. و مخالفان، در واقع، دشمنِ ملت‌اند. حکومت سعی بر القای این دارد که ما از مردم در برابر فضای مسموم بیرون محافظت می‌کنیم. دستگاه پروپاگاندای حاکمیت بیان می‌کند که حدود صد و چهل سال پیش، عده‌ای شورشی که دشمن ملت بودند، قصد داشتند درهای سیلو روباز کنند و از سیلو بیرون بروند و موجب کشته‌شدن هزاران نفر از مردم با این عملِ احمقانه شوند، اما «مؤسسان کبیر» توانستند این شورشیان رو شکست دهند و هر ساله با رسیدن سال روز «آزادی» حکومت، این روز را جشن می‌گیرد و آن را فرصتی برای بستن عهدی دوباره میان مردم با حکومت قرار می‌دهند.

🔹حکومت سعی می‌کند به‌وسیلهٔ نمایش‌های خیابانی جلوۀ محافظِ شهروندان را برای خود در نزد مردم عادی بسازد و آن‌ها را به خود جذب کند. خود را حافظ ملت و شورشیان را دشمن ملت بخواند. و بیان کند که این شورشیان بودند که همه چیز از جمله «هاردها» و «کتاب‌ها» را از بین برده‌اند و حافظۀ تاریخی ما را در آن روزهایی که ملقب به روزهای «شورش» بود، محو کرده‌اند و اگر ما هیچ اطلاعاتی از گذشته نداریم، به دلیل شرارت‌های شورشیان بوده است.

🔹اما تا به اینجا که داستان روایت می‌کند (یعنی پایان فصل اول) ۱۴۰ سال از شورش گذشته است و مردم، زمینه‌های یک شورش مجدد را دارند. از بارزترین دلایل این زمینه‌ها می‌توان به این اشاره کرد که جنگ قدرت داخلی درون دستگاه حاکمیت شکل‌گرفته است و همچنین تردیدهای بسیاری در میان مردم دربارۀ اینکه آیا واقعاً حکومت دارد حقیقت را می‌گوید یا خیر، شکل‌گرفته است، این تردیدها حتی به دل افرادی از حکومت، از جمله، دو کلانتر؛ یعنی ژولیت و کلانتر قبلی، نفوذ کرده است و در نتیجه، آن دو نفر درخواست خروج از سیلو را کردند.

🔹اما آیا واقعاً بیرون از سیلو زندگی از بین رفته؟ برای یافتنِ پاسخ به این سؤال، حکومت اجازه داده، هرکسی که درخواست کنه، از سیلو بیرون بفرسته، اما به این شرط که دَرِ سیلو برای او بسته می شه و اون باید همون بیرون بمونه، اگه همه چیز درست باشه و واقعاً فضای بیرون قابل زیست نباشه، بهای این کنجکاوی، به قیمت جونش تمام میشه. اما اگر بیرون اون طور که حکومت میگه، نباشه چی؟ این سؤال، همون چیزیه که خیلی‌ها از جمله زن کلانتر و کلانتر رو اغوا می کنه. به شکلی که حاضر باشند در برابر بهای زندگیِ در اعماق سیلو برای رسیدن به پاسخش، به بالای سیلو برن.

🔹حکومت لباس‌های محافظت در برابر هوای مسموم رو به تنِ کسانی که میخوان از سیلو خارج بشن، می کنه و اونا رو از سیلو، بیرون می فرسته. در مقابل، ازشون میخواد برای اینکه بقیۀ مردم بتونند به‌خوبی بیرون رو ببینند، دستمال پشمی رو برداره و باهاش، دوربین رو به اصلاح «تمیزکاری» کنه.

🔹هر چند مدتی، انسان‌های کنجکاو تصمیم می‌گیرند که از سیلو خارج بشن که مردم سیلو جمع می‌شوند و از نمایشگر نگاه می‌کنند که چه سرنوشتی نصیب شخصی که بیرون رفته میشه. در تمام این سال‌ها، تنها مرگ و زانوزدن در برابرِ دوربینی که متصل به نمایشگرهاست، نصیبِ کسانی شده که از سیلو خارج شدند. اما ژولیت، قهرمانِ داستانِ سیلو وقتی که میخواد از سیلو بیرون بره، اولین کسی است که شک میکنه که؛ آیا ممکنه مشکلی که باعث مرگِ دیگران شد، مربوط به لباس باشه، و نه هوای بیرون؟ برای همین هم قبل از خارج‌شدن از سیلو، تدابیری برای این احتمال، اتخاذ میکنه. وقتی از سیلو بیرون میره، متوجه میشه تصویری که داشته می‌دیده دروغ بوده و عاملِ مرگِ همه، همین لباس‌ها بوده و نه محیط بیرون.

🔹مردم که از نمایشگرها می‌بینند ژولیت زنده موند، برآشفته میشن، شهردار سریعاً به مکانی فوق‌سری میره و قصد ارتباط با کسایی رو داره. اینجاست که سریال در فصل نخست، به پایان میرسه و در عوضِ چند پاسخ به تعداد کمی از پرسش‌های ما، به ابهاماتِ ما، ابهامات جدیدی رو اضافه میکنه.


ادامه دارد ...

🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.center/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

‌کارگروه نوجوان باشگاه ادبی بانوی فرهنگ برگزار می‌کند:

«ده گام به سوی داستان، در کارگاه پیشرفتهٔ داستان نویسی»


سرفصل ها:

آقای محسن هجری:
چگونگی پژوهش و پرداختن به تاریخ در داستان
و بررسی کتاب «بازیگر پنجم»
دوشنبه ۳۰ مهر و ۷ آبان ساعت ۱۰ الی۱۲


آقای محمد نصراوی:
اتوپیا و دیستوپیا در داستان و بررسی کتاب «هومان»
دوشنبه ۱۴ و ۲۸ آبان ماه ساعت ۱۰ الی۱۲


خانم مرضیه نفری:
کنش‌گری شخصیت در داستان و بررسی کتاب «شب‌های بی ستاره»
دوشنبه ۱۲ و ۲۶ آذرماه ساعت ۱۰ الی۱۲


آقای علی اصغر عزتی‌پاک:
تکنیک‌های گسترش طرح در فرآیند نگارش رمان
و بررسی کتاب «آپارتمان کلاغ‌ها»
دوشنبه ۱۰ و ۲۴ دی‌ماه ساعت ۱۰ الی۱۲


آقای سید احمد مدقق:
ظرفیت موضوع مهاجرت در داستان
و بررسی کتاب «خانه خودمان»
دوشنبه ۸ و ۲۹ بهمن‌ماه ساعت ۱۰ الی۱۲


میزبان: خانم فاطمه نفری


زمان: دوشنبه‌ها (هر دو هفته یکبار)
ساعت ۱۰ الی ۱۲

مکان: حوزه هنری انقلاب اسلامی، سرای چمران، کلاس شماره ۳.

شروع: از ۳۰ مهرماه.

ده جلسه

به صورت حضوری و آفلاین

هزینه کارگاه: ۸۰۰ هزار تومان

با ۴۰ درصد تخفیف ویژه برای اعضای باشگاه ادبی بانوی فرهنگ


برای ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر به سایت www.mahhonari.ir مراجعه فرمایید.



بانوی فرهنگ🌷

https://ble.ir/banooyefarhang_info

#صوت #نشست زن و آگاهی؛
خوانش اتوپیایی از رمان «مَی، شب‌های ایزیس کوپیا»

با حضور:
دکتر شکوه حسینی
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، مترجم کتاب

میزبان:
روح‌الله طالبی توتی
پژوهش‌گر مطالعات جنسیت و زنان
عضو شورای علمی مدرسهٔ مطالعات اتوپیا

با گفتاری از:
دکتر واسینی اعرج
نویسندهٔ کتاب

چهارشنبه ٢٨ شهریور ۱۴۰۳

🔹اتوپیانیست؛
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
https://zil.ink/utopianist

https://castbox.fm/vi/742347563





🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.center/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

🎙📚 قسمت هشتم درایت تدریس منتشر شد!!

اتوپیانیسم و تربیت؛ هیچ شهری پشت دریاها نیست!

🔸🔸🔸
اتوپیا نقطه ای نیست که رسیدن به آن را آرزو کنیم. اتوپیا فرآیندی است که با نارضایتی آغاز می شود. اما این چه ارتباطی با تربیت دارد؟
محمد نصراوی به عنوان یک اتوپیانیست می گوید: «تربیت می تواند اتوپیایی ترین کنش انسانی باشد.»
🟣🟣

درایت تدریس پادکستی برای گزارش کتاب های ناب تربیتی است.
درایت تدریس را در اپلیکیشن های پادگیر جستجو و آن را در فضای مجازی دنبال کنید
@tactfulteachers

🌐مسخ
اثری زیبا از ولادیمیر کازاک نقاش روس
این اثر زیبا در خانه هنرمندان مسکو نگهداری می‌شود.

ز يكدگر همه بيگانه وار مي گذريم
به يكدگر همه بيگانه وار مي نگريم
هنوز رهگذري خسته را تواند ديد
كه با هزار اميد ،
چراغ در كف ،
در جستجوی انسان است !

هنرمند نوشته بود که مسخ روزگار ما را نشان می دهد نه تنها خودمان مسخ شده ایم بلکه وسایل و لوازممان هم مسخ شده اند. ارتباطاتمان هم مسخ شده اند و همه در یک وسیله نقلیه سوار هستیم ولی نمی دانیم کجا می رویم و مقصد چیست.راه فراری هم نداریم در ورودی و خروجی این فایل مسخ شده مامورانی هستند که از فرار جلوگیری می کنند . باید بمانی و با اسباب بازی هایی که برایت تعریف کرده اند خوش باشی.

#موزه
#هنر

🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.center/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

‍ ‍ 🕊صلح، چهره‌ی زنانه دارد؛
رویای صلح خاورمیانه در فیلم «حالا کجا برویم؟»🕊

١. یک سال از عملیات ٧ اکتبر (طوفان الاقصی) گذشت و با اوج گرفتن جنایات جنگی اسرائیل در نوار غزه و به‌ویژه پس از ترور سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان، دیگر کسی تردیدی ندارد که اقدامات اسرائیل می‌تواند به گسترش چرخه‌ی خشونت‌های افسارگسیخته‌ای منجر شود که جنگ، تنها بخشی از آن است. در این شرایط، سخن گفتن از صلح نیز آسان نیست.

٢. صلح، نیازمند تقویت رواداری و دست کشیدن از اقتدارطلبی است. نفی هرگونه تمامیت‌خواهی و انحصارگرایی و ایجاد بسترهای واقعی جهت هم‌زیستی همه‌ی گروه‌های نژادی، قومیتی و مذهبی. به طور خاص در خاورمیانه، با تکثر فراوان اقلیت‌ها و اکثریت‌های گوناگون، تحقق رویای «صلح» دشوار به نظر می‌رسد. حتی به تصویر کشیدن این رویا و چگونگی احقاق آن نیز آسان نیست.

٣. نادین لَبَکی، نویسنده و کارگردان شهیر لبنانی، پیش از فیلم تحسین‌شده‌اش با عنوان کفرناحوم، اثر قابل تاملی را عرضه کرده است که مستقیماً به طرح مسئله‌ی صلح می‌پردازد. پرسش اصلی حالا کجا برویم؟ که در جشنواره‌های متعددی حضور داشته اما در خاورمیانه کم‌تر دیده شده است، چنین طرح می‌شود که تحقق رویای جمعی صلح، چگونه ممکن است؟

۴. روایت فیلم در یک روستای چندفرقه‌ای در لبنان می‌گذرد. روستایی که استعاره‌ای از لبنان و حتی تمام خاورمیانه است. آتش اختلافات فرقه‌ای همواره میان گروه‌های مختلف ساکن روستا روشن بوده و کوچک‌ترین اقدامی، روستا را تا مرز جنگ داخلی پیش برده است. داستان از جایی آغاز می‌شود که با اوج گرفتن تنش‌ها، زنان تصمیم می‌گیرند برای تحقق رویای صلح، به اقدامی عملی دست بزنند.

۵. روایت پرجزئیات فیلم، به آرامی مخاطب را به این نتیجه می‌رساند که بسیاری از تنش‌ها و افتراقات، از سوءتفاهم‌هایی نشئت می‌گیرد که طرفین درگیری به جای تمرکز بر حل آن، با دامن زدن به آن، بیشتر بر دامنه‌ و عمق وخامت اوضاع می‌افزایند. خودسری و اقتدارگرایی و تعصب و جهل، همه دست به دست یک‌دیگر می‌دهد تا جنگ سایه‌ی خود را بگستراند و نور صلح را در تاریکی خود محو کند.

۶. زنان، به این نتیجه می‌رسند که سخن گفتن از صلح کافی نیست. در گام نخست باید تصویر آرمانی از جامعه‌ی به صلح رسیده را به رویایی جمعی و مشترک بدل کرد. و این مهم ممکن نیست مگر با گام نهادن در مسیر زیستنِ رویا که منجر به تحقق لحظه به لحظه‌ی آن خواهد شد.
زنان، وارد فرایند بی‌نهایتی از تلاش برای تغییر می‌شوند. شکست می‌خورند، ناامید می‌شوند، به آخر خط می‌رسند، برمی‌خیزند، دوباره آغاز می‌کنند و کم نمی‌آورند. در انتهای فیلم، زنان، خسته از تمام تلاش‌های به ثمر نرسیده، در اقدامی استعاری، صلح را درون خودشان محقق می‌کنند؛ هر زن، وانمود می‌کند هویتِ زنِ دیگر را پذیرفته است.

٧. زنِ مسیحی حجاب بر سر می‌گذارد و زنِ مسلمان، صلیب بر گردن می‌اندازد. حلیمه، کلودیا می‌شود و ماری، فاطمه نام می‌گیرد. از مسجد، سرود مریم به گوش می‌رسد و در کلیسا، آیات سوره‌ی مائده را می‌خوانند. در آخرین سکانس فیلم، زنانی را می‌بینیم که در عزای عزیزان خود که جنگ، مرگشان را خواسته است، در کنار یک‌دیگر به سوگواری می‌نشینند. مخاطب، متعجب از این دگرگونی ظاهری، گویی درباره‌ی دلیل تمام جنگ‌ها به تردید می‌افتد. اگر دیگری تا این حد به ما نزدیک است، پس چرا می‌جنگیم؟

٨. حالا کجا برویم؟ را در این روزها ببینیم و درباره‌ی آن بیندیشیم و گفت‌وگو کنیم. شاید ما هم نیازمند آن هستیم که صلح را در یک فرایند آرمانی اما واقعی، در زیستِ خودمان تحقق ببخشیم.

🔹اتوپیانیست؛ روح‌الله طالبی توتی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 @Utopianist_Nasravi

‍ 📌 زیستن در اعماق سیلو؛ بررسی سریال اقتباسی از مجموعه کتاب‌های «سیلو» نوشتۀ هیو هاووی.

قسمت دوم
✍️نویسنده مهمان محمد شهریاری مقدم

🔻«حقیقت» حلقۀ مفقود مردم داخل سیلو است آن‌ها برخلافِ دیگر مردمان در دیستوپیا های دیگر، که غایتشان «آزادی» است، به دلیل آنکه تقریباً از هیچی اطلاع ندارند، غایت خود را فهم «حقیقت» می‌دانند (گرچه که به‌محض افشاشدن حقیقت، می‌توانند به آزادی هم دست بیابند). پرسشی که در سطح جامعۀ سیلو برای بسیاری، ایجاد شده این است که: حکومت چه چیزی رو از مردم مخفی میکنه؟ مردم در چنان بی‌خبری هستند که حتی افرادی رده‌بالا از دل خود حکومت هم حقایق را نمی‌دانند، نه شهردار، نه کلانتر و نه بسیاری دیگر از مقامات حاکمیت. تنها عدۀ کمی می‌دانند «حقیقت» چیست. حقیقتی که زندگیِ هزاران انسان را تحت‌تأثیر خود قرار داده...

🔹پرداختن به نمادها در این سریال بسیار به چشم می‌خورد. زندگی انسان‌ها به‌صورت طبقاتی  به تصویر کشیده شده است، به‌گونه‌ای که کلانتر در طبقات بالاتر و کارگرها در طبقات آخر زندگی می‌کنند. داستان سیلو پر از کنایه و نقد اقتصادی و سیاسی و فرهنگیِ نظام‌های «توتالیتر» و «سوسیالیستی» است. در سیلو ده‌ها طبقه وجود دارد که خانه‌ها و اماکن دیگر، هرچه به سمت طبقات بالاتر می‌رود، بسیار چشم‌نوازتر می‌شود. در این طبقات هرآنچه که انسان‌ها برای زیست خود نیاز دارند، فراهم است. و شهروندان سیلو توسط دوربین‌های متعددی که در تمامِ سطح سیلو از جمله در خانه‌ها قرار دارد (البته مردم از وجود دوربین در خانه اطلاع ندارند) کنترل می‌شوند.

🔹شهروندان سیلو توسط نمایشگر داخل سیلو، بیرون را می‌دیدند. قصد حکومت از به نمایش گذاشتنِ ۲۴ ساعتۀ فضای بیرون در نمایشگرها این بود که می‌خواست این تصویر جلوی چشم مردم باشد تا بدانند بیرون ناامن است و سیلو تنها پناهگاهی است که برای زنده‌ماندن وجود دارد. به‌مانند شبکه‌های خبری ۲۴ ساعتۀ حکومت‌های توتالیتر که مدام اخبار را با پروپاگاندا پخش می‌کنند، برای حکومت سیلو، گذاشتن نمایشگر و پخش ۲۴ ساعتۀ تنها یک خبر کافی بود: بیرون برای زیستن ناامن است، برای زنده‌ماندن باید تحت‌نظر ما زندگی کنید.

🔹اگر بخواهیم شاخصه‌های حکومت سیلو را با حکومت‌های دیگر دیستوپیا ها از جمله حکومتِ گیلیادِ رمان حکایت ندیمه یا فارنهایت ۴۵۱ و یا ۱۹۸۴، مقایسه کنیم یکی از موارد این است که حکومتِ سیلو قصد نشان‌دادن مشت آهنین به مردم را ندارد و علاقه ندارد که با «استبدادِ خشن» مردم را کنترل کند بلکه قصد دارد چهرۀ موجه از خود نشان دهد و با کمک بازوی پروپاگاندا، و روایت‌سازی به کنترل مردم بپردازد.

🔹به طور مثال در این حکومت، دیگر خبری از کشتن‌های دسته‌جمعی مانند آنچه که در «گیلیادِ» ِداستانِ «حکایت ندیمه»، دیدیم، نیست.حکومت سعی می‌کند مخالفان خود را با صحنه‌سازی و غیرمستقیم، به طور مثال صحنه‌سازیِ خودکشی یا افتادن از پله‌ها به پایین و یا مواردی دیگر ازاین‌دست، حذف کند. همچنین می‌شود به این مورد نیز اشاره کرد که: به طور مثال در رمان ۱۹۸۴ حکومت، علناً نظارتِ بر مردم را به شکلی صریح بیان می‌کند، حتی نظارت در خانه، اما حکومتِ سیلو قصد ندارد تصویری منفی از خود در نزد مردم بسازد، بلکه این قبیل کنترل‌ها را به‌صورت نامحسوس انجام می‌دهد.

🔹این قبیل حکومت‌ها در اصطلاحِ دیستوپیا پژوه‌ها به «حکومت‌های در همه‌جا حاضر و بر همه چیز ناظر» مشهورند که برگرفته از ایدۀ رمان «۱۹۸۴» است. چراکه در این رمانِ جورج اورول، در سطح شهر، عبارتِ «برادر بزرگ شما را می‌بیند» در همه‌جا نقش بسته است. یکی از جلوه‌های کنترل در سیلو، جلوگیری از گسترش تکنولوژی و دانش است. در سیلو، تکنولوژی در سطح‌های ابتدای وجود دارد، کسانی که با عجیب‌ترین ابزار و تکنولوژی توانستند سیلو ها را در دل زمین بسازند، حالا دیگر مردمانِ سیلو را مجبور می‌کنند برای حمل بار باید بارها را به کمک باربرها، ده‌ها طبقه از پله‌ها بالا و پایین برند.

ادامه دارد ...



🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.center/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/