تناسب آیات قرآنی در عرصه تکریم معلولین بررسی موردی در تفسیر الفرقان:
محمد نوری (پژوهشگر، کارشناس امور فرهنگی معلولین و مؤلف آثاری در زمینه فرهنگ و تاریخ اسلام)
سوره عبس : قسمت دوم
بهرحال فاعل «عبس و تولی» که بر اساس روایات اهل سنت رسول خدا(ص) و بر اساس روایات شیعه کس دیگر بوده، قمطریر یعنی بسیار عصبانی بوده است.
آیت الله صادقی با استفاده از یکی از تکنیکهای دانش تناسب یعنی «مترادف سازی واژگان» روش تفسیری مورد نظر خودش را اجرا نموده و در ادامه از فن دیگری که در دانش تناسب متداول است استفاده میکند. او آیات ۲۱ تا ۲۶ سوره المدثر را میآورد. این آیات اینگونهاند:
ثم نظر، ثم عَبَسَ و بَسَرَ ثم ادبر و استکبر، فقال ان هذا الاّ سحرٌ یؤثر، ان هذا الا قول البشر ساُصلیه سَقَر .
این آیات درباره دشمنان اسلام و رسول خدا، به ویژه دشمنان قرآن کریم است. این آیات هم از نظر مفهومی و هم لفظی پیوند و ارتباط با عبس و عبوسیت و عبوس دارد. دشمنان قرآن کریم را با صفاتی مثل مستکبر، روی گردان و باسر توصیف میکند. نیز این دشمنان اعتراف کردهاند که قرآن مؤثر است و مثل سحر تأثیر میگذارد ولی کلام خدا نیست و سخن بشر است. این فن از دانش تناسب با درایت و بسیار هوشیارانه توسط آیت الله صادقی انتخاب شده است. وجوه تناسب عبارتاند از: ابن ام مکتوم به عنوان مبلغ دین اسلام، مؤذن رسول خدا، نماینده و جانشین حضرت، قاری و محدث مرتبه نازل همان قرآن است. مخالفان قرآن، رفتارهایی چون پشت کردن به قرآن، تکبر ورزیدن و عدم قبول آن و بیماری بواسیرداشتن، از شدت درد و آلام به هم میپیچیدند. نیز کسانیکه در آن جلسه به ابن ام مکتوم پشت کردند هم استکبار و آلام روانی داشتند.
این سوره در مکه نازل شده و به اصطلاح مکی است. هشتادمین سوره و شامل چهل و دو آیه است. این آیات اجمالاً نشان مىدهد که خداوند کسى را در آنها مورد عتاب قرار داده به خاطر اینکه فرد یا افراد غنى و ثروتمندى را بر نابیناى حقطلبى مقدم داشته است، اما این شخص مورد عتاب کیست؟ در آن اختلاف نظر است.
مشهور در میان مفسران عامه و خاصه این است که: عدهاى از سران قریش مانند عتبه بن ربیعه، ابوجهل، عباس بن عبدالمطلب، و جمعى دیگر، خدمت پیامبر(ص) بودند و پیامبر مشغول تبلیغ و دعوت آنها به اسلام بود و امید داشت که این سخنان در دل آنها مؤثر شود. مسلماً اگر اینگونه افراد اسلام را مىپذیرفتند، گروه دیگرى به واسطه آنان جذب اسلام مىشدند؛ نیز کارشکنی¬هاى آنها از میان مىرفت و از هر دو جهت به نفع اسلام بود. در این میان «عبداللَّه بن ام مکتوم» که مرد نابینا و ظاهراً فقیرى بود وارد مجلس شد، و از پیغمبر(ص) تقاضا داشت آیاتى از قرآن را براى او بخواند و به او تعلیم دهد، و پیوسته سخن خود را تکرار مىکرد و آرام نمىگرفت، زیرا دقیقاً متوجه نبود که پیامبر(ص) با چه کسانى مشغول صحبت است.
او آن قدر کلام پیغمبر(ص) را قطع کرد که حضرت(ص) ناراحت شد، و آثار ناخشنودى در چهره مبارکش نمایان گشت و در دل گفت: این سران عرب پیش خود مىگویند پیروان محمد نابینایان و بردگانند، و لذا رو از عبداللَّه برگرداند، و به سخنانش با آن گروه ادامه داد.
در این هنگام آیات فوق نازل شد و در این باره پیامبر(ص) مورد عتاب قرار گرفت. رسول(ص) بعد از این ماجرا عبداللَّه را پیوسته گرامى مىداشت، و هنگامى که او را مىدید مىفرمود: مَرحَبا بمَن عاتبَنى فیه ربّى: مرحبا به کسى که پروردگارم به خاطر او مرا مورد عتاب قرار داد و سپس به او مىفرمود: آیا حاجتى دارى آن را انجام دهم؟ همچنین پیامبر(ص) چند بار او را در غزوات، در مدینه جانشین خویش قرار داد.
برای حمایت"فرهنگ سازی وبهتردیده شدنمان مطالب کانال را فوروارد کنید☟
#روابط_عمومی_موسسه_انجمن_توان خواهان_کوثر_فریدونکنار
#سیده_منا_رمضان_زاده @tavankhahan_kosar@MALOLANNESHATادامه دارد...